¹ Przeto nie mogąc dłużey znośić, upodobáło śię nam, ábyſmy ſámi w Ateniech zoſtáli. ² Y poſłáliſmy Tymoteuszá brátá nászego y ſługę Bożego, y pomocniká nászego w Ewángeliey CHryſtuſowey; áby was utwirdźił y nápomniał z ſtrony wiáry wászey. ³ Aby śię żaden nie poruszał w tych ućiſkách; gdyż ſámi wiećie żeſmy ná to wyſtáwieni. ⁴ Abowiem gdyſmy byli u was, opowiádáliſmy wam, żeſmy mieli być ućiśnieni: jákoż śię też to ſtáło, y wiećie o tym. ⁵ Dla tego y ja nie mogąc tego dłużey znośić, poſłałem go, ábym śię dowiedźiał o wierze wászey: by was ſnadź nie kuśił ten co kuśi, á nie byłá dáremna pracá nászá. ⁶ Lecż teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł, y zwiáſtował nam weſołą nowinę o wierze y miłośći wászey, á iż nas záwsze dobrze wſpominaćie, żądájąc nas widźieć, ták jáko y my was. ⁷ Dla tego poćieszeni jeſteſmy bráćia z was, w káżdym utrapieniu y potrzebie nászey, przez wiárę wászę: ⁸ Bo teraz my żyjemy, jeſli wy ſtojićie w PAnu. ⁹ Abowiem jákież dźiękowánie możemy Bogu oddáć zá was, zá wszelkie weſele, ktorym śię weſelimy dla was przed Bogiem nászym. ¹⁰ W nocy y we dnie bárzo śię gorliwie modląc, ábyſmy oglądáli oblicże wásze, y dopełnili niedoſtátkow wiáry wászey. ¹¹ Lecż ſam Bog y Oćiec nász, y PAN nász JEzus CHryſtus niech wyproſtuje drogę nászę do was. ¹² A was PAN niech pomnoży y obfitującymi ucżyni, w miłośći jednego ku drugiemu y ku wszyſtkim, jáko y nas ku wam. ¹³ Aby utwirdzone były ſercá wásze nienágánione w świętobliwośći przed Bogiem y Ojcem nászym, ná przyśćie PAná nászego JEzuſá CHryſtuſá, ze wszyſtkimi świętymi jego.