¹ Lecż o uſłudze ktora śię dźieje świętym, nie potrzebna mi jeſt wam piſać. ² Bo znam ochotę umyſłu wászego, ktorą śię ja chlubię z was u Mácedońcżykow: Yż Achája gotowa byłá od przeszłego roku; á tá wászá gorliwość wiele ich pobudźiłá. ³ Poſłałem tedy tą bráćią, żeby chlubá nászá ktorą mamy z was, nie byłá dáremna z tey miáry; ále ábyśćie (jákom powiedźiał) gotowymi byli. ⁴ Abyſmy ſnadź, jeſliby ze mną przyszli Mácedońcżycy, á ználeſli was niegotowymi, nie záwſtydźili śię my, (że nie rzekę wy) zá ták beſpiecżną chlubę. ⁵ Zdáło mi śię tedy zá rzecż potrzebną nápomnieć bráćią, áby do was w przod poszli, y pierwey zgotowáli przed tym opowiedźiáną wászę szcżodrobliwość; áby byłá gotowa ták jáko szcżodrobliwość, á nie jáko rzecż przymuszona. ⁶ Ale to mowię: Kto ſkąpie śieje, ſkąpie też żąć będźie: á kto obfićie śieje, obfićie też żąć będźie. ⁷ Káżdy jáko umyślił w ſercu ſwym, ták niech ucżyni, nie z zámarszcżeniem áni z przymuszenia; ábowiem ochotnego dawcę Bog miłuje. ⁸ A mocen jeſt Bog ucżynić, áby obfitowáłá ná was wszelka łáſká, ábyśćie májąc we wszyſtkim záwsze wszeláki doſtátek, obfitowáli ku wszelákiemu ucżynkowi dobremu; ⁹ Jáko nápiſano: Rozproszył, dał ubogim, ſpráwiedliwość jego zoſtawa ná wieki. ¹⁰ A ten ktory dawa naśienia śiejącemu; Niechże y wam da chleb ku jedzeniu, y rozmnoży naśienie wásze, y przyſporzy urodzájow ſpráwiedliwośći wászey: ¹¹ Abyśćie z káżdey miáry byli ubogáceni ku wszelkiey proſtośći, ktora ſpráwuje przez nas, áby dźięki Bogu cżynione były. ¹² Abowiem uſługowánie tey ofiáry, nie tylko dopełnia niedoſtátki świętych, ále też opływa przez wielkie dźiękcżynienia ná Bogá, przez pochwałę tey poſługi: ¹³ Gdy Bogá chwalą zá wásze poddáńſtwo Ewángeliey CHryſtuſowey, zá szcżerość w udźielániu przećiwko ſobie, y przećiwko wszyſtkim innym: ¹⁴ Y modlą śię zá wámi; żądájąc was dla łáſki Bożey obfitującey w was. ¹⁵ Lecż Bogu niech będźie chwałá zá niewypowiedźiány dar jego.