¹ Ja też Páweł ſam was proszę przez ćichość y dobrotliwość CHryſtuſowę, ktory gdym jeſt wam przytomny, jeſtem pokorny miedzy wámi; lecż gdym nie jeſt przytomny, jeſtem śmiáły przećiwko wam. ² A proszę ábym będąc przytomny, nie muśiał być śmiáły, tą śmiáłośćią o ktorey myślę; ábym śmiáły był przećiwko niektorym, ktorzy nas szácują jákobyſmy według ćiáłá chodźili. ³ Abowiem w ćiele chodząc, nie według ćiáłá walcżymy. ⁴ (Abowiem broń żołnierſtwá nászego nie jeſt ćieleſna, ále jeſt z Bogá mocna ku zburzeniu miejſc obronnych.) ⁵ Burząc rády y wszeláką wyſokość wynoszącą śię przećiwko znájomośći Bożey, y podbijájąc wszeláką myśl pod poſłuszeńſtwo CHryſtuſowe: ⁶ Y pogotowiu májąc pomſtę ná wszelákie niepoſłuszeńſtwo, gdy śię wypełni poſłuszeńſtwo wásze. ⁷ Ná toż tylko co przed ocżymá jeſt pátrzaćie? Mali kto tę nádźieję o ſobie iż jeſt CHryſtuſow, niechże też to ſam z śiebie uważa, iż jáko on jeſt CHryſtuſow, ták też y my CHryſtuſowymi jeſteſmy. ⁸ Abowiem choćbym śię ja też co więcey chełpił z mocy nászey, ktorą nam dał PAN ku zbudowániu, á nie ku zepſowániu wászemu, nie záwſtydzę śię: ⁹ Abym śię nie zdał, jákobym was ſtrászył przez liſty. ¹⁰ Abowiem mowią, liſty ważne ſą y potężne, ále ćiáłá obecność nie potężna jeſt, y mowá nie płátna. ¹¹ To niechaj myśli táki, iż jákimiſmy w mowie przez liſty nie będąc obecnymi, tákimiż będźiemy y w ucżynku będąc obecnymi. ¹² Abowiem nie śmiemy ſamych śiebie w pocżet drugich kłáść, álbo porownywáć z niektorymi, ktorzy ſámi śiebie zálecáją: ále ći nie zrozumiewáją, iż śię ſámi ſobą miárkują, y ſámi śię do śiebie przyrownywáją. ¹³ Ale my nie będźiemy śię chlubili nád miárę, ále według sznuru miáry, ktorą miárę wymierzył nam Bog; ták, żeſmy dośięgli áż do was. ¹⁴ Bo śię nie rozćiągamy nád miárę, jákobyſmy nie dośięgli áż do was: boſmy áż y do was przyszli w Ewángeliey CHryſtuſowey. ¹⁵ A nie chlubiemy śię nád miárę z cudzych prac: Ale májąc nádźieję, iż gdy śię pomnoży wiárá wászá w was, pomnożymy śię y my miedzy wámi według sznuru nászego z obfitośćią: ¹⁶ Ku opowiádániu Ewángeliey w onych krájinách ktore leżą zá wámi, nie chlubiąc śię z rzecży gotowych cudzego pomiáru. ¹⁷ Kto śię tedy chlubi, niech śię w PAnu chlubi. ¹⁸ Abowiem nie ten co śię ſam záleca, doświadcżony jeſt; ále ten ktorego PAn záleca.