¹ A oznájmujemy wam bráćia o łáſce Bożey, ktora jeſt dána Zborom Mácedońſkim. ² Yż w rozlicżnym doświadcżániu utrapienia, obfita ich rádość y bárzo wielkie uboſtwo ich obfitowáło w bogáctwo szcżerośći ich. ³ Bo dawam im świádectwo, że według możnośći, y nád możność ochotnymi śię pokazáli. ⁴ Z wielką proźbą nas żądájąc, ábyſmy to dobrodźiejſtwo, y ſpolne udźielenie, ktorym śię uſługuje świętym, przyjęli. ⁵ A nie tylko ták ſobie poſtąpili, jákośmy śię ſpodźiewáli: ále naprzod ſámych śiebie oddáli PAnu, potym y nam zá wolą Bożą: ⁶ Ták, żeſmy muśieli nápomnieć Tytuſá, áby jáko przed tym pocżął, ták áby też dokonał u was tegoż dobrodźiejſtwá. ⁷ Przetoż jáko we wszyſtkim obfitujećie w wierze, y w mowie, y w umiejętnośći, y we wszelákiey pilnośći, y w miłośći wászey przećiwko nam: ták y w tym dobrodźiejſtwie obfitujćie. ⁸ Nie mowię jáko rozkázując: ále przez pilność innych, jáko jeſt szcżera miłość wászá, ná jáwią wyſtawiájąc. ⁹ Abowiem znaćie łáſkę PAná nászego JEzuſá CHryſtuſá, że dla was ſtał śię ubogim będąc bogátym, ábyśćie wy uboſtwem jego ubogáceni byli. ¹⁰ A w tym podawam wam zdánie ſwoje: ábowiem to wam jeſt pożytecżno, ktorzy nie tylko cżynić, ále y chćieć przed tymeśćie pocżęli roku przeszłego: ¹¹ A teraz to cośćie cżynić pocżęli, wykonajćie; áby jáko byłá ochotna myśl ku chceniu, ták też áby było y dokońcżenie z tego co maćie. ¹² Abowiem jeſli przed tym byłá ochotna myśl, táź przyjemna jeſt według tego co kto ma, á nie według tego cżego nie ma. ¹³ Bo nie chcę áby inszy mieli ulżenie, á wy ućiśnienie, ále żeby zá rowno ná ten cżás wászá obfitość, ich niedoſtátkowi usłużyłá. ¹⁴ Aby też y ich obfitość wászemu niedoſtátkowi usłużyłá, żeby śię ſtáło porownánie; ¹⁵ Jáko nápiſano: Kto wiele názbierał, nie miał názbyt; á kto máło názbierał, nie miał máło. ¹⁶ Ale chwałá Bogu, ktory dał tákież ſtáránie o was do ſercá Tytuſowego; ¹⁷ Iż ono nápominánie przyjął: á ſtawszy śię pilniejszym, dobrowolnie poszedł do was. ¹⁸ A poſłáliſmy weſpoł z nim brátá, ktory ma chwałę w Ewángeliey po wszyſtkich Zborách. ¹⁹ A nie tylko to, ále obrány jeſt przez głoſy od Zborow zá towárzyszá drogi nászey z tym dobrodźiejſtwem, ktorym śię dźieje uſługá od nas ku chwale ſámego PAná, y ku oświadcżeniu ochotnego umyſłu wászego: ²⁰ Uchodząc tego, áby nam kto nie przygánił dla tey obfitośći, ktorą śię przez nas uſługuje: ²¹ Pilnie śię ſtárájąc o ucżćiwe rzecży, nie tylko przed PAnem, ále też y przed ludźmi. ²² A poſłáliſmy z nimi brátá nászego, ktoregoſmy cżęſto doświadcżyli w wielu rzecżách być pilnym, á teraz dáleko pilniejszym dla wielkiey dowiernośći ktorą ma przećiwko wam. ²³ A jeſli idźie o Tytuſá, ten jeſt mojim towárzyszem, y u was pomocnikiem; á jeśli też o bráćią nászę, poſłámi ſą Zborow y chwałą CHryſtuſową. ²⁴ Przetoż oświadcżenie miłośći waszey y chluby naszey z was, pokaźćie przećiwko nim przed oblicżnośćią Zborow.