¹ Nád to przyśięgli mężowie Izráelſcy w Másfá, mowiąc: Żaden z nas nie da corki ſwey Benjámcżykom zá żonę. ² A ták poszedł lud do domu Bożego, y trwáli tám áż do wiecżorá przed Bogiem: á podnioższy głos ſwoj płákáli płácżem wielkim. ³ Y rzekli: O PAnie Boże Izráelſki, cżemuż śię to ſtáło w Izráelu? że ubyło dźiśia z Izráelá jedno pokolenie. ⁴ Tedy názájutrz wſtawszy ráno lud, zbudowáli tám Ołtarz, á ſpráwowáli cáłopalone y ſpokojne ofiáry. ⁵ Zátym rzekli Synowie Izráelſcy: Ktoż jeſt co nie przyszedł do zgromádzenia ze wszyſtkich pokoleń Izráelſkich do PANA? (Bo śię byli wielką przyśięgą záwiązáli przećiw temu, ktoryby nie przyszedł do PAná do Másfá mowiąc: śmierćią umrze. ⁶ Y żáłowáli Synowie Izráelſcy Benjáminá brátá ſwego, á mowili: wygłádzone jeſt dźiś pokolenie jedno z Izráelá. ⁷ Coż ucżynimy tym co pozoſtáli, áby mieli żony, gdyżeſmy przyśięgli przez PANA, że im nie mamy dáć corek nászych zá żony.) ⁸ Rzekli tedy: Jeſtże kto z pokoleń Izráelſkich, coby nie przyszedł do PANA do Másfá? á oto nie przyszedł był nikt do Obozu z Jábes Gáláád do zgromádzenia. ⁹ Bo gdy licżono lud, tedy nikogo tám nie było z obywátelow Jábes Gáláád. ¹⁰ Y poſłáło tám zgromádzenie dwánaśćie tyśięcy mężow walecżnych, rozkázując im, y mowiąc: Idźćie, á pobijćie obywátele Jábes Gáláád oſtrzem miecżá, y niewiáſty, y dźieći. ¹¹ A ták ſobie poſtąpićie: Káżdego mężcżyznę, y káżdą niewiáſtę, ktora mężá uznáłá, zábijećie. ¹² Náleźli tedy z Obywátelow Jábes Gáláád cżtery ſtá dźiewecżek, pánien, ktore nie uznáły mężá, obcując z nim: Y przywiedli je do obozu do Sylo, ktore było w źiemi Chánánejſkiey. ¹³ Potym poſłáło wszyſtko zgromádzenie, á mowiło do Synow Benjáminowych, ktorzy byli ná ſkále Remmon, y przyzwáli ich w pokoju. ¹⁴ Przetoż wroćił śię Benjámin onego cżáſu, y dáli im żony, ktore byli żywo záchowáli z niewiáſt Jábes Gáláád, ále im ich jeszcże niedoſtawáło. ¹⁵ A lud żáłował Benjáminá, yż ucżynił PAN przerwę w pokoleniách Izráelſkich. ¹⁶ Tedy rzekli ſtárszy zgromádzenia tego: A z tymi drugimi coż ucżyniemy áby mieli żony? gdyż niewiáſty wygłádzone ſą z Benjáminá. ¹⁷ Nád to rzekli: dźiedźictwo Benjáminá pozoſtáłym należy, áby nie záginęło pokolenie z Izráelá. ¹⁸ A my nie możemy im dáć żon z Corek nászych: (gdyż byli przyśięgli Synowie Izráelſcy, mowiąc: Przeklęty kto da żonę Benjámcżykowi.) ¹⁹ Potym rzekli: Oto święto PAńſkie urocżyſte bywa ná káżdy rok w Sylo, ktore jeſt ku pułnocy od Bethel, á ná wſchod ſłońcá ku drodze, ktora idźie od Bethel ku Sychem, á pod południá leży ku Lebnie. ²⁰ A ták rozkazáli Synom Benjáminowym, mowiąc: Idźćie, á záſadźćie śię w winnicách. ²¹ A pátrzajćie gdy Corki Sylo wynidą gromádą do tańcá, tám wyszedszy z winnic, porwi káżdy z was ſobie żonę z corek Sylo, á potym idźćie do źiemie Benjámin. ²² A gdy przydą Ojcowie ich álbo bráćia ich, ſkárżyć śię przed námi: tedy im rzecżemy: Zmiłujćie śię nád nimi dla nas boſmy nie wźięli dla káżdego z nich żony ná wojnie: á wyśćie im ich też nie dáli: przetoż nie jeſteśćie winni. ²³ Tedy ucżynili ták Synowie Benjámin, y nábráli żon według licżby ſwojey, z onych co táńcowáły: ktore porwawszy odeszli, y wroćili śię do dźiedźictwá ſwego: á pobudowawszy miáſtá, mieszkáli w nich. ²⁴ A ták rozeszli śię z támtąd Synowie Izráelſcy onego cżáſu, káżdy do pokolenia ſwego, y do domu ſwego: á szedł z támtąd káżdy do dźiedźictwá ſwego. ²⁵ W one dni nie było Krolá w Izráelu: Káżdy co mu śię dobrego zdáło, to cżynił.