¹ Y ukazał śię cud wielki ná niebie: Niewiáſtá oblecżona w Słońce, á kśiężyc pod nogámi jey, á ná głowie jey byłá koroná, z dwunaśći gwiazd. ² A będąc brzemienna wołáłá prácując ku porodzeniu, y męcżyłá śię áby porodźiłá. ³ Y ukazał śię drugi cud ná niebie, á oto Smok wielki rydzy, májąc śiedm głow, y rogow dźieśięć, á ná głowách jego śiedm koron: ⁴ A ogon jego ćiągnął trzećią cżęść gwiazd niebieſkich, y zrzućił je ná źiemię: á Smok on ſtánął przed niewiáſtą ktora miáłá porodźić, áby ſkoroby porodźiłá, pożárł dźiećię jey. ⁵ Y urodźiłá ſyná mężcżyznę, ktory ma rządźić wszyſtkie narody laſką żelázną: y porwáne jeſt dźiećię jey do Bogá, y do ſtolice jego: ⁶ A niewiáſtá ućiekłá ná puſtynią, gdźie ma miejſce od Bogá zgotowáne, áby ją tám żywiono przez tyśiąc dni dwieśćie y sześćdźieśiąt. ⁷ Y ſtáłá śię bitwá ná niebie. Michał y Anjołowie jego potykáli śię z Smokiem; Smok śię też potykał y Anjołowie jego. ⁸ Ale nie przemogli, áni miejſce ich dáliey ználeźione jeſt ná niebie. ⁹ Y zrzucony jeſt Smok wielki, wąż on ſtárodawny; ktorego zowią Dyabłem y Szátánem, ktory zwodźi wszyſtek okrąg świátá: zrzucony jeſt ná źiemię, y Anjołowie jego z nim ſą zrżuceni. ¹⁰ Y ſłyszałem głos wielki mowiący ná niebie; Terazći śię ſtáło zbáwienie, y moc, y kroleſtwo Bogá nászego, y zwierżchność CHryſtuſá jego: iż zrzucony jeſt oſkárżyćiel bráći nászey, ktory ná nie ſkárżył, przed oblicżnośćią Bogá nászego we dnie y w nocy. ¹¹ Ale go oni zwyćiężyli przez krew Báránká y przez ſłowá świádectwá ſwego, á nie umiłowáli dusze ſwojey áż do śmierći. ¹² Przetoż rozweſelćie śię niebá, y wy ktorzy mieszkaćie ná nich. Biádá mieszkájącym ná źiemi y ná morzu: iż zſtąpił Dyabeł do was, májąc wielki gniew, wiedząc iż krotki cżás ma. ¹³ A gdy widźiał Smok, iż był zrżucony ná źiemię, prześládował niewiáſtę ktora byłá porodźiłá mężcżyznę. ¹⁴ Y dano niewieśćie dwie ſkrzydle Orłá wielkiego, áby lećiáłá od oblicżnośći wężowey ná puſtynią, ná miejſce ſwoje; gdźieby ją żywiono przez cżás, y cżáſy, y połowicę cżáſu. ¹⁵ Y wypuśćił wąż z gęby ſwojey zá niewiáſtą wodę jáko rzekę, chcąc ſpráwić áby ją rzeká porwáłá. ¹⁶ Ale źiemiá rátowáłá niewiáſtę: y otworzyłá źiemiá uſtá ſwoje, y wypiłá rzekę, ktorą był wypuśćił Smok z gęby ſwojey. ¹⁷ Y rozgniewał śię Smok ná niewiáſtę, y poszedł áby walcżył z drugimi z naśienia jey, ktorzy záchowywáją przykazánia Boże, y máją świádectwo JEzuſá CHryſtuſá. ¹⁸ Y ſtánąłem ná piaſku morſkim.