¹ Y dano mi trzćinę podobną laſce; á Anjoł ſtánął mowiąc; Wſtań, á zmierz Kośćioł Boży y Ołtarz, y te ktorzy śię modlą w nim. ² Ale śień ktora jeſt przed Kośćiołem wyrzuć precż, á nie mierz jey: ábowiem dáná jeſt Pogánom, á miáſto święte deptáć będą cżterdźieśći y dwá mieśiącá. ³ Ale je dam dwiemá świádkom mojim, ktorzy prorokowáć będą tyśiąc dwie śćie y sześćdźieśiąt dni, oblecżeni będąc w wory. ⁴ Ci ſą dwie oliwie, y dwá świecżniki, ſtojące przed oblicżem Bogá wszyſtkiey źiemie. ⁵ A jeſliby im kto chćiał szkodźić, ogień wynidźie z uſt ich, y pożrże nieprzyjaćioły ich: á jeſliby im kto chćiał szkodźić, muśi też y on być zábity. ⁶ Ci moc máją zámykáć niebo, áby deszcż nie pádał zá dni proroctwá ich: y máją moc nád wodámi áby je obroćili w krew, y uderzyć źiemię wszelką plagą, ileby kroć chćieli. ⁷ A gdy dokońcżą świádectwá ſwojego: beſtya ktora wyſtępuje z przepáśći, ztocży z nimi bitwę, á zwyćięży je, y pobije je. ⁸ A trupy ich leżeć będą ná ulicy miáſtá wielkiego, ktore názywáją duchownie Sodomą y Egiptem; gdźie też PAn nász ukrzyżowány jeſt. ⁹ Y widźieć będą wiele ich z ludźi z pokolenia y z językow, y z narodow trupy ich, przez połcżwártá dniá: ále trupow ich nie dopuszcżą włożyć w groby. ¹⁰ Owszem mieszkájący ná źiemi rádowáć śię nád nimi będą, y weſelić; y poślą dáry jedni drugim, iż ći dwá Prorocy dręcżyli mieszkájące ná źiemi. ¹¹ A po połcżwártu dni, duch żywotá od Bogá wſtąpił w nie, y ſtánęli ná nogách ſwojich: á bojaźń wielka przypádłá ná te, ktorzy je widźieli. ¹² Potym uſłyszeli głos wielki z niebá mowiący im; Wſtąpćie ſám. Y wſtąpili ná niebo w obłoku, y pátrzyli ná nie nieprzyjaćiele ich. ¹³ A w onęż godźinę ſtáło śię wielkie trzęśienie źiemie. Y upádłá dźieśiąta cżęść miáſtá, y pobito w onym trzęśieniu źiemie, oſob ludźi śiedm tyśięcy: á drudzy przeſtrászeni ſą, y dáli chwałę Bogu niebieſkiemu. ¹⁴ Biádá wtore przeszło: á oto Biádá trzećie przydźie rychło. ¹⁵ Y zátrąbił Anjoł śiodmy; y ſtáły śię głoſy wielkie ná niebie mowiące; Kroleſtwá świátá ſtáły śię kroleſtwy PAná nászego, y CHryſtuſá jego; y krolowáć będźie ná wieki wiekow. ¹⁶ Tedy oni dwádźieśćiá y cżterej ſtárcy, ktorzy przed oblicżnośćią Bożą śiedzą ná ſtolicách ſwojich, upádli ná oblicża ſwe, y pokłonili śię Bogu, Mowiąc; ¹⁷ Dźiękujemy tobie PAnie Boże Wszechmogący, ktoryś Jeſt, y ktoryś Był, y ktory masz Przyść, żeś wźiął moc ſwoję wielką, y ująłeś kroleſtwo. ¹⁸ Y rozgniewáli śię narodowie, y przyszedł gniew twoj, y cżás umárłych: áby byli ſądzeni, y ábyś oddał zapłátę ſługom twojim Prorokom, y świętym, y bojącym śię Imienia twego, máłym y wielkim: y ábyś wytráćił te co pſują źiemię. ¹⁹ Tedy otworzony jeſt Kośćioł Boży ná niebie; y widźiána jeſt Skrzyniá przymierza jego w Kośćiele jego. Y ſtáły śię łyſkáwice, y głoſy, y grzmienia, y trzęśienia źiemie, y grad wielki.