¹ Patrżćie jáką miłość dał nam Oćiec; to jeſt, ábyſmy dźiatkámi Bożymi názwáni byli. Dla tegoć świát nie zna nas, iż onego nie zna. ² Namilszy, teraz dźiatkámi Bożymi jeſteſmy: ále śię jeszcże nie objáwiło cżym będźiemy: Lecż wiemy, iż gdy śię on objáwi, podobni mu będźiemy. Abowiem ujrzymy go ták jáko jeſt. ³ A ktokolwiek ma tę nádźieję w nim, ocżyśćia śię jáko y on cżyſty jeſt. ⁴ Káżdy co cżyni grzech, ten y Zakon przeſtępuje. Abowiem grzech jeſt przeſtępſtwo Zakonu. ⁵ A wiećie iż śię on objáwił, áby grzechy násze zgłádźił. A grzechu w nim niemász. ⁶ Wszelki tedy kto w nim mieszka, nie grzeszy: Ale ktokolwiek grzeszy, nie widźiał go, áni go poznał. ⁷ Dźiatecżki, niechaj was nikt nie zwodźi. Kto cżyni ſpráwiedliwość, ſpráwiedliwy jeſt, jáko y on ſpráwiedliwy jeſt. ⁸ Kto cżyni grzech, z dyabłá jeſt: gdyż od pocżątku dyabeł grzeszy. Ná to śię objáwił Syn Boży, áby zepſował ucżynki dyabelſkie. ⁹ Wszelki co śię národźił z Bogá, grzechu nie cżyni; iż naśienie jego w nim zoſtawa: y nie może grzeszyć, iż z Bogá národzony jeſt. ¹⁰ Po tym poznáć dźiatki Boże, y dźieći dyabelſkie. Wszelki ktory nie cżyni ſpráwiedliwośći, nie jeſt z Bogá; y ktory nie miłuje brátá ſwego. ¹¹ Abowiem to jeſt poſelſtwo, ktoreśćie ſłyszeli od pocżątku, ábyſmy jedni drugie miłowáli. ¹² Nie jáko Kajin, ktory był z tego złośniká, y zábił brátá ſwego. A dla cżegoż go zábił? Iż ucżynki jego złe były, á brátá jego ſpráwiedliwe. ¹³ Nie dźiwujćie śię bráćia moji, jeſli was świát nienawidźi. ¹⁴ My wiemy żeſmy przenieśieni z śmierći do żywotá, iż miłujemy bráćią. Kto nie miłuje brátá, zoſtawa w śmierći. ¹⁵ Káżdy co nienawidźi brátá ſwego, mężobojcą jeſt: á wiećie iż żaden mężobojcá, nie ma żywotá wiecżnego w ſobie zoſtawájącego. ¹⁶ Przez toſmy poználi miłość Bożą, iż on duszę ſwoję zá nas położył: y myſmy powinni kłáść duszę zá bráćią. ¹⁷ A ktoby miał májętność świátá tego, y widźiałby brátá ſwego potrzebującego, á záwárłby wnętrznośći ſwoje przed nim, jákoż w nim zoſtawa miłość Boża? ¹⁸ Dźiatecżki moje, nie miłujmy ſłowem áni językiem; ále ucżynkiem y prawdą. ¹⁹ A przez to poznawamy iż z prawdy jeſteſmy: y przed nim uſpokojemy ſercá násze. ²⁰ Bo jeſliby nas potępiáło ſerce násze, dáleko większy jeſt Bog niż ſerce násze, y wie wszyſtko. ²¹ Namilszy, jeſliby ſerce násze nas nie potępiáło, ufánie mamy ku Bogu: ²² Y o cokolwiekbyſmy prośili, bierzemy od niego: bo przykazánia jego chowamy, y to co śię podoba przed oblicżem jego cżyniemy. ²³ A toć jeſt przykazánie jego, ábyſmy wierzyli Imieniowi Syná jego JEzuſá CHryſtuſá: y miłowáli jedni drugich, jáko nam przykazał. ²⁴ Bo kto chowa przykazánia jego, w nim mieszka, á on też w nim: á przez to znamy iż mieszka w nas, to jeſt, z Duchá ktorego nam dał.