¹ Tákże y żony bądźćie poddáne mężom ſwojim: áby y ći ktorzy nie wierzą ſłowu, przez pobożne obcowánie żon, bez ſłowá byli pozyſkáni; ² Obacżywszy cżyſte w bojáźni Bożey obcowánie wásze. ³ Ktorych ochędoſtwo niech będźie, nie ono zwierzchne, w ſplećieniu włoſow, y obłożeniu śię złotem, álbo w ubierániu śię w száty: ⁴ Ale on ſkryty ſerdecżny cżłowiek, zależący w nieſkáżeniu ćichego y ſpokojnego duchá, ktory jeſt przed oblicżem Bożym kosztowny. ⁵ Abowiem ták niekiedy y one święte małżonki, ktore nádźieję miáły w Bogu, zdobiły śię; będąc poddáne mężom ſwojim. ⁶ Jáko Sará byłá poſłuszna Abráhámowi, názywájąc go pánem: ktorey wy zſtáłyśćie śię corkámi, gdy dobrze cżynićie, nie bojąc śię żadnego poſtráchu. ⁷ Tákże y wy mężowie mieszkajćie z nimi umiejętnie; á jáko mdlejszemu nacżyniu niewieśćiemu oddawajćie ucżćiwość, jáko też ſpoł-dźiedźicżkam łáſki żywotá: áby śię modlitwy wásze nie przerywáły. ⁸ A ná koniec, wszyſcy bądźćie jednomyślni, ſpoł-ćierpiący doległośći, bráterſtwo miłujący, miłośierni y dobrotliwi. ⁹ Nie oddawájąc złego zá złe, áni łájánia zá łájánie: lecż przećiwnym obycżájem dobrorzecżąc; gdyż wiećie iż ná to powołáni jeſteśćie, ábyśćie błogoſłáwieńſtwo odźiedźicżyli. ¹⁰ Abowiem kto chce żywot miłowáć, y oglądáć dni dobre, niech pohámuje języká ſwego od złego, á uſtá jego niech nie mowią zdrády. ¹¹ Niech śię odwroći od złego, á cżyni dobre: niech szuka pokoju y śćiga go. ¹² Abowiem ocży PAńſkie otworzone ſą ná ſpráwiedliwe, á uszy jego ku proźbie ich: Lecż oblicże PAńſkie przećiwko tym ktorzy cżynią złe rzecży. ¹³ Y ktoż jeſt coby wam złe ucżynił, jeſlibyśćie dobrego náśládowcámi byli? ¹⁴ Ale choćiabyśćie też ćierpieli dla ſpráwiedliwośći, błogoſłáwieni jeſteśćie: á ſtráchu ich nie lękajćie śię, áni trwożćie ſobą; ále PANA Bogá poświęcajćie w ſercách wászych. ¹⁵ A bądźćie záwsze gotowi ku dániu odpowiedźi káżdemu domagájącemu śię od was ráchunku o tey nádźiejey ktora w was jeſt, z ćichośćią y z bojáźnią, májąc ſumnienie dobre. ¹⁶ Aby w tym w cżym was pomawiáją jáko złocżyńce, záwſtydźili śię ći ktorzy nágánę dawáją wászemu dobremu obcowániu w CHryſtuśie. ¹⁷ Lepiey bowiem jeſt ábyśćie dobrze cżyniąc, jeſli śię ták podoba woli Bożey, ćierpieli, niżeli źle cżyniąc. ¹⁸ Bo y CHryſtus raz zá grzechy ćierpiał, ſpráwiedliwy zá nieſpráwiedliwe: áby nas przywiodł do Bogá, umartwiony będąc ćiáłem, ále ożywiony duchem. ¹⁹ Przez ktorego y tym duchom ktorzy ſą w więźieniu, przyszedszy kazał. ²⁰ Ktorzy niekiedy niepoſłuszni byli, gdy raz ocżekawáłá Boża ćierpliwość zá dni Noego, kiedy Korab gotowano; w ktorym máło (to jeſt ośm) dusz záchowáne ſą w wodźie. ²¹ Cżego teraz Chrzeſt wzorem będąc, záchowywa nas (nie zſkładánie ćieleſnego plugáſtwá, ále dopytánie śię ſumnienia dobrego u Bogá) przez zmartwychwſtánie JEzuſá CHryſtuſá: ²² Ktory jeſt ná práwicy Bożey, szedszy do niebá, podbiwszy ſobie Anjoły, y zwierzchnośći, y mocy.