¹ Niechaj was nie wiele będźie náucżyćielámi, bráćia moji, wiedząc że ćięższy ſąd odnieśiemy. ² Abowiem w wielu upadamy wszyſcy: Jeſli kto nie upada w ſłowie, ten jeſt doſkonáłym mężem, ktory też może ná wodzy trzymáć y wszyſtko ćiáło. ³ Oto koniom wędźidłá w gęby wpráwujemy, áby nam powolne były, y wszyſtkim ćiáłem ich kierujemy. ⁴ Oto y okręty choć ták wielkie ſą, y tęgimi wiátrámi pędzone bywáją: wszák y namniejszym ſtyrem bywáją kierowáne, gdźiekolwiek jeſt wola ſternikowá. ⁵ Ták y język, máły jeſt cżłonek, wszákże bárzo śię wynośi. Oto málucżki ogień, jáko wielki lás zápala! ⁶ Y język jeſt ogień y świát nieſpráwiedliwośći. Tákći jeſt poſtánowiony język miedzy cżłonkámi nászymi, ktory szpeći wszyſtko ćiáło, y zápala koło urodzenia nászego, y bywa zápalony od ogniá piekielnego. ⁷ Abowiem wszelkie przyrodzenie, y dźikich zwierząt, y ptakow, y gádźin, y morſkich potwor bywa okrocone, y jeſt okrocone od ludźi. ⁸ Ale języká żaden z ludźi okroćić nie może: Ktory jeſt nie okrocone złe, y pełne jádu śmiertelnego. ⁹ Przezeń błogoſłáwimy Bogá, y Ojcá: y przezeń przeklinamy ludźie, ktorzy ná podobieńſtwo Boże ſtworzeni ſą. ¹⁰ Z jednychże uſt wychodźi błogoſłáwieńſtwo y przeklęctwo. Nie ták to ma być, bráćia moji. ¹¹ Izali zdroj z jednego źrżodłá wypuszcża y ſłodką y gorzką wodę? ¹² Izali może, bráćia moji, figowe drzewo przynośić oliwki, álbo winna máćicá figi? Ták żaden zdroj ſłoney y ſłodkiey wody oraz nie wydawa. ¹³ Jeſli kto jeſt mądry y umiejętny miedzy wámi? Niech pokaże dobrym obcowániem ucżynki ſwoje w mądrey ćichośći. ¹⁴ Ale jeſli maćie gorzką zawiść y zájątrzenie w ſercu wászym, nie chlubćież śię, áni kłamajćie przećiwko prawdźie. ¹⁵ Nie jeſtći tá mądrość z gory zſtępująca: ále źiemſka, bydlęca, dyabelſka. ¹⁶ Bo gdźie jeſt zawiść y zájątrzenie, tám y roſterki y wszeláka zła ſpráwá. ¹⁷ Ale mądrość ktora jeſt z gory, naprzodći jeſt cżyſta, potym ſpokojna, mierna, powolna, pełna miłośierdźia, y owocow dobrych, niepoſądzájąca, y nieobłudna. ¹⁸ Ale owoc ſpráwiedliwośći w pokoju bywa śiány tym ktorzy pokoj cżynią.