¹ A miáłoć y pierwsze ono przymierze uſtáwy około ſłużby Bożey, y świątnicę świecką. ² Abowiem ſpráwiony był przybytek pierwszy, w ktorym był świecżnik, y ſtoł, y pokłádne chleby, ktory zwano Świątnicą. ³ A zá drugą zaſłoną był przybytek, ktory zwano Świątnicą naświętszą: ⁴ Májąc złotą kádźilnicę, y ſkrzynię przymierza, zewsząd złotem powlecżoną; w ktorey było wiádro złote, májące w ſobie Mánnę y laſkę Aáronowę ktora byłá zákwitnęłá, y Tablice Przymierza. ⁵ A nád Skrzynią byli Cherubinowie chwały, ktorzy záćieniáli Ubłagálnią: o ktorych rzecżách teraz nie potrzebá mowić o káżdey z oſobná. ⁶ A to gdy ták przygotowano, do pierwszego przybytku záwsze wchodzą Kápłani, ſłużby Boże odpráwując. ⁷ Ale do drugiego raz w rok ſam Nawyższy Kápłan, nie bez krwie ktorą ofiáruje ſam zá śię y zá ludzkie niewiádomośći. ⁸ Przez co dawa znáć Duch Święty, iż jeszcże nie byłá objáwiona drogá do Świątnice, poki jeszcże trwał pierwszy Przybytek. ⁹ Ktory był wzorem ná ten terázniejszy cżás: w ktorym dáry y ofiáry bywáją ofiárowáne, ktore nie mogą w ſumnieniu doſkonáłym ucżynić tego, co ſłużbę Bożą odpráwuje: ¹⁰ Tylko w pokármách, y w napojách, y w rożnych omywániách, y w uſtáwách ćieleſnych, áż do cżáſu nápráwienia włożone były. ¹¹ Ale CHryſtus przyszedszy, Nawyższy Kápłan przyszłych dobr, przez większy y doſkonálszy przybytek nie ręką zbudowány, to jeſt, nie tego budynku; ¹² Ani przez krew kozłow y ćielcow: ále przez właſną krew ſwoję wszedł raz do Świątnice, ználazszy wiecżne odkupienie. ¹³ Abowiem jeſli krew wołow y kozłow, y popioł jáłowice pokrapiájący, zplugáwione poświąca ku ocżyścieniu ćiáłá: ¹⁴ Jákoż dáleko więcey krew CHryſtuſowá, ktory przez Duchá wiecżnego ſámego śiebie ofiárował nienágánionym Bogu, ocżyśći ſumnienie wásze od ucżynkow martwych ku ſłużeniu Bogu żywemu? ¹⁵ Y dla tego jeſt Nowego Teſtámentu Pośrzednikiem: áby, gdyby śmierć náſtąpiłá ná odkupienie onych wyſtępkow ktore były pod pierwszym Teſtámentem, ći ktorzy ſą powołáni, wźięli obietnicę wiecżnego dźiedźictwá. ¹⁶ Abowiem gdźie jeſt Teſtáment, potrzebá áby śmierć náſtąpiłá tego, ktory cżyni Teſtáment. ¹⁷ Bo Teſtáment tych ktorzy zmárli mocny jeſt: gdyż jeszcże nie jeſt ważny poki żyw ten co Teſtáment ucżynił. ¹⁸ Z kąd áni on pierwszy Teſtáment bez krwie nie był poświęcony. ¹⁹ Abowiem gdy Mojzesz wszyſtko przykazánie według zakonu opowiedźiał wszyſtkiemu ludowi, wźiąwszy krew ćielcow y kozłow z wodą y z wełną szárłatową, y z hizopem; y ſáme kśięgi y lud wszyſtek pokropił, ²⁰ Mowiąc: Táć jeſt krew przymierza ktore wam Bog przykazał. ²¹ Do tego, y przybytek y wszyſtko nacżynie do ſłużby Bożey należące, krwią tákże pokropił. ²² A niemal wszyſtko według zakonu krwią ocżyśćiono bywa: á bez rozlania krwie nie bywa odpuszcżenie grzechow. ²³ A ták potrzebá było, áby kształty onych rzecży, ktore ſą ná niebie, tymi rzecżámi były ocżyśćione: á ſáme rzecży niebieſkie lepszymi ofiárámi, niżeli te. ²⁴ Abowiem CHryſtus nie wszedł do świątnice ręką ucżynioney, ktoraby byłá wizerunkiem práwdźiwey, ále do ſámego niebá: áby śię teraz okázował przed oblicżnośćią Bożą zá námi. ²⁵ A nie iżby cżęſto ofiárował ſámego śiebie, jáko Nawyższy Kápłan wchodźi do Świątnice co rok ze krwią cudzą: ²⁶ (Bo inácżey muśiałby był cżęſtokroć ćierpieć od pocżątku świátá) Lecż teraz przy ſkońcżeniu wiekow, raz objáwiony jeſt ku zgłádzeniu grzechu przez ofiárowánie ſámego śiebie. ²⁷ A jáko poſtánowiono ludźiom raz umrzeć, á potym będźie ſąd: ²⁸ Ták y CHryſtus raz będąc ofiárowány ná zgłádzenie wielu grzechow; drugi raz śię bez grzechu okaże tym, ktorzy go ocżekawają ku zbáwieniu.