¹ Przetoż bráćia święći, powołánia niebieſkiego ucżeſnicy, obacżćie Apoſtołá y Nawyższego Kápłaná wyznánia nászego CHryſtuſá JEzuſá: ² Wiernego temu, ktory go poſtánowił; jáko y Mojzesz był we wszyſtkim domu jego. ³ Abowiem tym większey chwały ten nád Mojżeszá godźien, im większą cżeść ma budownik domu niżeli ſam dom. ⁴ Bo káżdy dom bywa budowány od kogo: ále ktory wszyſtkie rzecży zbudował, Bog jeſt. ⁵ A byłći Mojzesz wierny we wszyſtkim domu jego jáko ſługá, ná świádectwo tego, co potym miáło być mowiono. ⁶ Ale CHryſtus jáko Syn pánuje nád domem ſwojim; ktorego domem my jeſteſmy, jeſli tylko tę pewną ufność y tę chwałę nádźieje áż do końcá ſtátecżną záchowamy. ⁷ Przetoż jáko mowi Duch Święty: Dźiś, jeſlibyśćie głos jego uſłyszeli, ⁸ Nie zátwardzajćież ſerc wászych, jáko w rozdraźnieniu w dźień onego pokuszeniá ná puszcży: ⁹ Kiedy mię kuśili ojcowie wászy, y doświadcżáli mię; y widźieli ſpráwy moje przez cżterdźieśći lat. ¹⁰ Dla tegom śię rozgniewał ná ten narod, y rzekłem: Ci záwsze błądzą ſercem, á nie poznawáją drog mojich. ¹¹ Przetoż, przyśiągłem w gniewie mojim, że nie wnidą do odpocżynienia mojego. ¹² Pátrzćież bráćia, by ſnadź nie było w ktorym z was ſerce złe y niewierne, ktoreby odſtępowáło od Bogá żywego: ¹³ Ale nápominajćie jedni drugie ná káżdy dźień, poki śię Dźiś názywa, áby kto z was nie był zátwárdzony oszukániem grzechu. ¹⁴ Abowiem ſtáliſmy śię ucżeſnikámi CHryſtuſá, jeſliże tylko pocżątek tego gruntu áż do końcá ſtátecżny záchowamy. ¹⁵ Przetoż poki bywa rzecżono: Dźiś, jeſlibyśćie głos jego uſłyszeli, nie zátwardzajćież ſerc ſwojich, jáko w onym rozdraźnieniu. ¹⁶ Abowiem niektorzy uſłyszawszy, rozdraźnili PAná, ále nie wszyſcy ktorzy byli wyszli z Egiptu przez Mojzeszá. ¹⁷ A ná ktoreż śię gniewał przez cżterdźieśći lat? Izali nie ná te, ktorzy grzeszyli, ktorych ćiáłá poległy ná puszcży? ¹⁸ A ktorymże przyśiągł, że nie mieli wniść do odpocżynienia jego? A za nie tym, ktorzy byli niepoſłusznymi? ¹⁹ Y widźiemy, yż tam nie mogli wniść dla niedowiárſtwá.