¹ Nápominaj je, áby zwierzchnośćiam y przełożeńſtwom poddánymi y poſłusznymi byli: y áby do káżdego dobrego ucżynku gotowymi byli. ² Nikogo nie lżyli, nie byli zwádliwymi, ále ukłádnymi; okázując wszelką ſkromność przećiwko wszyſtkim ludźiom. ³ Abowiem y myſmy byli niekiedy głupimi, upornymi, błądzącymi, ſłużąc pożądliwośćiam y roſkoszam rozmájitym; w złośći y w zazdrośći mieszkájąc, przemierzłymi, jedni drugich nienawidzącymi. ⁴ Ale gdy śię okazáłá dobrotliwość y miłość ku ludźiom Zbáwićielá nászego Bogá: ⁵ Nie z ucżynkow ſpráwiedliwośći ktorebyſmy my cżynili, ále podług miłośierdźia ſwego zbáwił nas, przez omyćie odrodzenia y odnowienia Duchá Świętego; ⁶ Ktorego wylał ná nas obfićie przez JEzuſá CHryſtuſá Zbáwićielá nászego: ⁷ Abyſmy uſpráwiedliwieni będąc łáſką jego, ſtáli śię dźiedźicámi według nádźieje żywotá wiecżnego. ⁸ Wiernać to mowá: A chcę ábyś ty to twierdźił; áby śię ſtáráli, jákoby w dobrych ucżynkách przodkowáli, ktorzy uwierzyli Bogu. ⁹ A te rzecży ſą dobre y ludźiom pożytecżne. A głupich gadek y wylicżánia rodzájow, y ſporow, y ſwarow Zakonnych pohámuj: ábowiem ſą niepożytecżne y prozne. ¹⁰ Cżłowieká heretyká po pierwszym y wtorym nápominániu, ſtrzeż śię: ¹¹ Wiedząc iż tákowy jeſt wywrocony, y grzeszy, będąc ſam właſnym ſądem ſwojim oſądzony. ¹² Gdy poślę do ćiebie Artemáná, álbo Tychiká, ſtáraj śię ábyś do mnie przyszedł do Nikopolim: bom tám poſtánowił źimowáć. ¹³ Zenáſá náucżonego w Zakonie, y Apolloſá pilnie odprowadź, áby im ná nicżym nie zchodźiło. ¹⁴ A niech śię ucżą y nászi w dobrych ucżynkách przodkowáć, gdźie tego potrzebá; żeby nie byli nieużytecżnymi. ¹⁵ Pozdrawiáją ćię ktorzy ſą ze mną wszyſcy. Pozdrow te ktorzy nas miłują w wierze. Łáſká Boża niech będźie ze wszyſtkimi wámi, Amen.