¹ Bądźćież tedy náśládowcámi Bożymi, jáko dźieći miłe. ² A chodźćie w miłośći, jáko y CHryſtus umiłował nas, y wydał ſámego śiebie ná ofiárę y ná zábićie Bogu, ku wdźięcżney wonnośći. ³ A wszetecżeńſtwo y wszelka niecżyſtość álbo łákomſtwo, niechaj nie będźie áni miánowáne miedzy wámi, jáko przyſtoji ná święte. ⁴ Tákże ſproſność, y błázeńſkie mowy, y żárty ktore nie przyſtoją: ále rácżey dźiękowánie. ⁵ Bo to wiećie, iż żaden wszetecżnik, álbo niecżyſty, álbo łákomcá (ktory jeſt báłwochwálcą) nie ma dźiedźictwá w kroleſtwie CHryſtuſowym y Bożym. ⁶ Niechaj was nikt nie zwodźi prożnymi mowámi: ábowiem dla tych rzecży przychodźi gniew Boży ná ſyny uporne. ⁷ Nie bądźćież tedy ucżeſnikámi ich. ⁸ Abowiemeśćie byli niekiedy ćiemnośćią: áleśćie teraz świátłośćią w PAnu. Chodźćież jáko dźiatki świátłośći. ⁹ Bo owoc Duchá zależy we wszelákiey dobrotliwośći y w ſpráwiedliwośći, y w prawdźie. ¹⁰ Obierájąc to coby śię podobáło PAnu. ¹¹ A nie ſpołkujćie z ucżynkámi niepożytecżnymi ćiemnośći, ále je rácżey ſtrofujćie. ¹² Abowiem co śię potájemnie od nich dźieje, ſromotá y mowić. ¹³ Lecż to wszyſtko gdy bywa od świátłośći ſtrofowano, bywa objáwiono. Abowiem to wszyſtko, co bywa objáwiono, jeſt świátłośćią. ¹⁴ Dla tego mowi piſmo: Ocuć śię ktory ſpisz, y powſtań od umárłych; á oświeći ćię CHryſtus. ¹⁵ Patrzajćież tedy jákobyśćie oſtrożnie chodźili; nie jáko niemądrzy, ále jáko mądrzy. ¹⁶ Cżás odkupując; bo dni złe ſą. ¹⁷ Przetoż nie bądźćie nierozumnymi; ále zrozumiewájącymi ktora jeſt wola PAńſka. ¹⁸ A nie upijajćie śię winem, w ktorym jeſt rozpuſtá; ále bądźćie nápełnieni Duchem: ¹⁹ Rozmawiájąc z ſobą przez Pſálmy y Hymny, y pieśni duchowne, śpiewájąc y grájąc w ſercu ſwojim PAnu. ²⁰ Dźięki cżyniąc záwsze zá wszyſtko, w Imieniu PAná nászego JEzuſá CHryſtuſá, Bogu y Ojcu. ²¹ Będąc poddáni jedni drugim w bojáźni Bożey. ²² Żony bądźćie poddáne mężom ſwojim, jáko PAnu. ²³ Abowiem mąż jeſt głową żony, jáko y CHryſtus głową Kośćiołá: á on jeſt Zbáwićielem ćiáłá. ²⁴ Jáko tedy Kośćioł poddány jeſt CHryſtuſowi, ták też żony mężom ſwojim, we wszyſtkim. ²⁵ Mężowie miłujćie żony wásze, jáko y CHryſtus umiłował Kośćioł, y wydał ſámego śiebie zań. ²⁶ Aby go poświęćił, ocżyśćiwszy omyćiem wody przez ſłowo. ²⁷ Aby go ſobie wyſtáwił chwalebnym Kośćiołem, nie májącym zmázy, álbo zmarſku, álbo cżego tákiego: ále iżby był święty, y bez nágány. ²⁸ Ták powinni mężowie miłowáć żony ſwoje, jáko ſwoje właſne ćiáłá. Kto miłuje żonę ſwoję, ſámego śiebie miłuje. ²⁹ Abowiem żaden nigdy ćiáłá ſwego nie miał w nienawiśći; ále je żywi y ogrzewa, jáko y PAN Kośćioł. ³⁰ Gdyżeſmy cżłonkámi ćiáłá jego z ćiáłá jego, y z kośći jego. ³¹ Dla tego opuśći cżłowiek ojcá ſwego, y mátkę, y przyłącży śię do żony ſwojey: y będą dwoje jednym ćiáłem. ³² Tájemnicá to wielka jeſt: lecż ja mowię o CHryſtuśie y o Kośćiele. ³³ A wszákże y káżdy z was z oſobná, niechaj miłuje żonę ſwoję jáko śiebie ſámego; á żoná niech śię boji mężá ſwego.