¹ Proszę was tedy ja więźień w PAnu, ábyśćie chodźili ták jáko przyſtoji ná powołánie, ktorym jeſteśćie powołáni: ² Ze wszeláką pokorą y ćichośćią, y z nieſkwápliwośćią; znosząc jedni drugich w miłośći. ³ Stárájąc śię ábyśćie záchowáli jedność duchá w zwiąſce pokoju. ⁴ Jedno jeſt ćiáło, y jeden duch; jáko też jeſteśćie powołáni w jedney nádźiejey powołánia wászego. ⁵ Jeden PAN, jedná wiárá, jeden chrzeſt. ⁶ Jeden Bog y Oćiec wszyſtkich, ktory jeſt náde wszyſtko, y po wszyſtkich, y we wszyſtkich was. ⁷ Lecż káżdemu z nas dána jeſt łáſká według miáry dáru CHryſtuſowego. ⁸ Dla tego piſmo mowi; Wſtąpiwszy ná wyſokość, wiodł pojimáne więźnie, y dał dáry ludźiom. ⁹ Ale to że wſtąpił, coż jeſt, jedno iż pierwey był zſtąpił do naniższych ſtron źiemie? ¹⁰ A ktory zſtąpił, ten jeſt ktory y wſtąpił wyſoko nád wszyſtkie niebioſá, áby nápełnił wszyſtko. ¹¹ Y tenże dał niektore Apoſtoły, á niektore Proroki, á drugie Ewángeliſty, drugie też Páſterze y Náucżyćiele: ¹² Ku zpojeniu Świętych, ku pracy Uſługowánia, ku budowániu ćiáłá CHryſtuſowego. ¹³ Ażbyſmy śię wszyſcy zeszli w jedność wiáry, y znájomośći Syná Bożego, w mężá doſkonáłego, w miárę zupełnego wieku CHryſtuſowego. ¹⁴ Abyſmy więcey nie byli dźiećmi chwiejącymi śię, y unoszącymi śię káżdym wiátrem náuki przez fortel ludzki, y przez chytrość podeśćia błędem. ¹⁵ Ale szcżerymi będąc w miłośći, rośćmy w onego we wszyſtkim, ktory jeſt głową, to jeſt w CHryſtuſá. ¹⁶ Z ktorego wszyſtko ćiáło przyſtojnie złożone y ſpojone we wszyſtkich ſtáwiech; przez ktore jeden cżłonek drugiemu pośiłku dodawa przez moc ktora jeſt w káżdym cżłonku, według miáry jego wzroſt ćiáłu należący bierze, ku budowániu ſámego śiebie w miłośći. ¹⁷ To tedy mowię y oświadcżam śię przez PAná, ábyśćie już więcey nie poſtępowáli jáko inszy pogánie poſtępują, w prożnośći umyſłu ſwego: ¹⁸ Záćmiony májąc rozſądek, będąc oddaleni od żywotá Bożego dla nieumiejętnośći, ktora w nich jeſt z zátwárdzenia ſercá ich. ¹⁹ Ktorzy zákámiawszy událi śię ná rozpuſtę ku popełniániu wszelákiey niecżyſtośći z chćiwośćią. ²⁰ Lecż wy nie tákeśćie śię náucżyli CHryſtuſá: ²¹ Jeſliśćie go tylko ſłucháli, y o nim wyucżeni byli, jáko jeſt tá prawdá w JEzuśie. ²² To jeſt, Żebyśćie złożyli według pierwszego obcowánia ſtárego cżłowieká, ktory śię pſuje przez pożądliwośći oszukawájące: ²³ A odnowili śię duchem umyſłu wászego; ²⁴ Y oblekli śię w onego nowego cżłowieká, ktory według Bogá ſtworzony jeſt w ſpráwiedliwośći, y w świętobliwośći prawdy. ²⁵ Przetoż złożywszy kłamſtwo, mowćie prawdę káżdy z bliźnim ſwojim: bośćie cżłonkámi jedni drugich. ²⁶ Gniewajćie śię, á nie grzeszćie: Słońce niech nie záchodźi ná rozgniewánie wásze. ²⁷ Nie dawajćie miejſcá dyabłu. ²⁸ Kto kradł, niech więcey nie krádnie: ále rácżey niech prácuje, robiąc rękomá co jeſt dobrego, áby miał z kąd udźieláć potrzebującemu. ²⁹ Żadna mowá plugáwa niech z uſt wászych nie pochodźi: ále jeſli ktora jeſt dobra ku potrzebnemu zbudowániu, áby byłá przyjemna ſłuchájącym. ³⁰ A nie záſmucajćie Duchá Świętego Bożego, ktorym zápiecżętowáni jeſteśćie ná dźień odkupienia. ³¹ Wszelka gorzkość, y zápálcżywość, y gniew, y wrzaſk, y bluźnierſtwo, niech będźie odjęte od was, ze wszeláką złośćią. ³² Ale bądźćie jedni przećiwko drugim dobrotliwi, miłośierni, odpuszcżájąc ſobie, jáko wam Bog w CHryſtuśie odpuśćił.