¹ Mowię tedy; Pokąd dźiedźic jeſt dźiećięćiem, nic nie jeſt rożny od ſługi, pánem będąc wszyſtkiego. ² Ale jeſt pod opiekunámi y dozorcámi, áż do cżáſu zámierzenia Ojcowſkiego. ³ Tákże y my gdyſmy byli dźiećmi, pod żywioły świátá byliſmy zniewoleni. ⁴ Lecż gdy przyszło wypełnienie cżáſu, poſłał Bog onego Syná ſwego, ktory śię urodźił z niewiáſty, ktory śię ſtał pod Zakonem. ⁵ Aby te ktorzy pod Zakonem byli wykupił, żebyſmy práwá przyſpoſobienia zá ſyny doſtąpili. ⁶ A iżeśćie ſynowie: Przetoż poſłał Bog Duchá Syná ſwego w ſercá wásze wołájącego Abbá, to jeſt, Ojcże. ⁷ A ták już więcey nie jeſteś niewolnikiem, ále ſynem: á ponieważ ſynem, tedy y dźiedźicem Bożym przez CHryſtuſá. ⁸ Aleć ná on cżás nie znájąc Bogá, ſłużyliśćie tym ktorzy z przyrodzenia nie ſą bogowie. ⁹ A teraz poznawszy Bogá, owszem y poznáni będąc od Bogá; jákoż śię záś ná zad wracáćie ku żywiołom mdłym y mizernym, ktorym záśię znowu ſłużyć chcećie? ¹⁰ Przeſtrzegaćie dni, y mieśiącow, y cżáſow y lat. ¹¹ Boję śię o was, bym ſnadź dármo nie prácował około was. ¹² Bądźćie jáko ja: gdyżem y ja jeſt jáko wy bráćia, proszę was. W nicżymeśćie mię nie ukrżywdźili. ¹³ Bo wiećie żem w ſłábośći ćiáłá wam z przodku Ewángelią opowiádał. ¹⁴ A pokuszenia mego ktore było w ćiele mojim, nie lekceśćie ſobie ważyli, ániśćie nim gárdźili, áleśćie mię jáko Anjołá Bożego przyjęli, y jáko CHryſtuſá JEzuſá. ¹⁵ Jákież tedy było błogoſłáwieńſtwo wásze? Abowiem wam dawam świádectwo, yż, by byłá rzecż można, dálibyśćie mi byli wyłupiwszy ocży ſwoje. ¹⁶ Tákżem śię ſtał nieprzyjaćielem wászym práwdę wam mowiąc? ¹⁷ Pałáją ku wam miłośćią nie dobrze; owszem chcą nas odſtrychnąć ábyśćie je miłowáli. ¹⁸ A dobrać rzecż pałáć miłośćią w dobrym záwżdy, á nie tylko gdym jeſt obecnym u was. ¹⁹ Dźiatki moje, ktore znowu z boleśćią rodzę áżby CHryſtus był wykształtowány w was: ²⁰ Chćiałbym teraz być u was, y odmienić głos moj; ponieważ wątpię o was. ²¹ Powiedzćie mi, ktorzy pod Zakonem chcećie być, nie ſłuchaćież Zakonu? ²² Abowiem nápiſano, Iż Abráhám miał dwu ſynow: jednego z niewolnice, á drugiego z wolney. ²³ Lecż ten ktory był z niewolnice, według ćiáłá śię urodźił: á ktory z wolney, według obietnice. ²⁴ Przez co znácżą śię insze rzecży. Abowiem te ſą one dwá Teſtámenty. Jeden z gory Synájſkiey, ktory rodźi w niewolą; á ten jeſt jáko Agár. ²⁵ Abowiem Agár jeſt gorá Synáj w Arábiey: á ſtoſuje śię do niey terázniejsze Jeruzalem; bo jeſt w niewoli z dźiatkámi ſwojimi. ²⁶ Lecż ono gorne Jeruzalem, wolne jeſt; ktore jeſt mátką wszyſtkich nas. ²⁷ Abowiem nápiſano: Rozweſel śię niepłodna, ktora nie rodźisz; porwi śię á záwołaj, ktora nie prácujesz w porodzeniu: bo tá opuszcżona wiele ma dźiatek, więcey niż tá ktora ma mężá. ²⁸ My tedy bráćia ták jáko Izáák jeſteſmy dźiátkámi obietnice. ²⁹ Ale jáko ná on cżás ten ktory śię był urodźił według ćiáłá, prześládował tego ktory śię był urodźił według duchá; ták śię dźieje y teraz. ³⁰ Ale co mowi piſmo? Wyrzuć niewolnicę y ſyná jey: Abowiem nie będźie dźiedźicżył ſyn niewolnice z ſynem wolney. ³¹ A ták bráćia, nie jeſteſmy dźiećmi niewolnice, ále wolney.