¹ Wiemy bowiem, że jeſli tego nászego źiemſkiego mieszkánia namiot zburzony będźie, budowánie mamy od Bogá, dom nie rękomá urobiony wiecżny w niebieśiech. ² Abowiem w tym námiećie wzdychamy, domem nászym ktory jeſt z niebá, żądájąc być przyoblecżeni. ³ Jeſliż tylko przyoblecżonymi, á nie nágimi ználeźieni będźiemy. ⁴ Bo ktorzyſmy w tym namiećie, wzdychamy będąc obćiążeni; ponieważ nie żądamy być zewlecżeni, ále przyoblecżeni, áby pożárta byłá śmiertelność od żywotá. ⁵ A ten ktory nas ku temuż właśnie przygotował, jeſtći Bog; ktory nam też dał zádátek Duchá. ⁶ Przetoż májąc záwżdy ufność, y wiedząc że poki mieszkamy w tym ćiele, pielgrzymujemy od PAná. ⁷ (Bo przez wiárę chodźimy, á nie przez widzenie.) ⁸ Lecż dufamy, y wolemy rácżey wyniść z ćiáłá, á iść ná mieszkánie do PAná. ⁹ Przetoż też uśiłujemy, bądź w ćiele mieszkámy, bądź z ćiáłá wychodźimy, onemu śię podobáć. ¹⁰ Abowiem muśimy śię wszyſcy pokazáć przed ſądową ſtolicą CHryſtuſową, áby káżdy odnioſł co cżynił w ćiele, według tego co cżynił, lub dobre, lub złe. ¹¹ Przetoż wiedząc o tym ſtráchu PAńſkim, ludźi do wiáry námawiamy, á Bogu jáwnymi jeſteſmy: y mam nádźieję, iż w ſumnieniách wászych jáwnymi jeſteſmy. ¹² Abowiem nie ſámych śiebie wam znowu zálecamy, ále wam dawamy przycżynę, ábyśćie śię chlubili námi, y żebyśćie mieli co mowić przećiwko tym, ktorzy śię chlubią z powierzchnych rzecży, á nie z ſercá. ¹³ Bo choć od rozumu odchodźimy, Bogu odchodźimy: choć przy rozumie jeſteſmy, wam jeſteſmy. ¹⁴ Abowiem miłość CHryſtuſowa przyćiſka nas, ¹⁵ Jáko te ktorzyſmy to uſądźili, iż ponieważ jeden zá wszyſtkie umárł, tedy wszyſcy byli umárłymi: a że zá wszyſtkie umárł áby ći ktorzy żyją, już więcey ſobie nie żyli, ále temu ktory zá nie umárł, y jeſt wzbudzony. ¹⁶ Dla tego my od tego cżáſu nikogo według ćiáłá nie znamy: á choćiaſmy też ználi CHryſtuſá według ćiáłá, lecż już teraz więcey nie znamy. ¹⁷ A ták jeſli kto jeſt w CHryſtuśie, nowym jeſt ſtworzeniem: ſtáre rzecży przeminęły, oto śię wszyſtkie nowymi ſtáły. ¹⁸ A to wszyſtko z Bogá jeſt, ktory nas z ſámym ſobą pojednał, przez JEzuſá CHryſtuſá, y dał nam uſługowánie tego pojednánia. ¹⁹ Ponieważ Bog był w CHryſtuśie, świát z ſámym ſobą jednájąc, nie przycżytájąc im upadkow ich: y położył w nas to ſłowo pojednánia. ²⁰ Przetoż ná miejſcu CHryſtuſowym poſelſtwo ſpráwujemy, jákoby was Bog upominał przez nas: Prośimy ná miejſcu CHryſtuſowym, jednajćie śię z Bogiem. ²¹ Abowiem on tego ktory nie znał grzechu, zá nas grzechem ucżynił, ábyſmy śię my ſtáli ſpráwiedliwośćią Bożą w nim.