Bój Wiary
« »

1 Pocżynamyż záśię zálecáć ſámych śiebie? Cżyli potrzebujemy, jáko niektorzy, liſtow zaletnych do was, álbo też liſtow zaletnych od was? 2 Liſtem nászym wy jeſteśćie, nápiſánym ná ſercách nászych, ktory znáją y cżytáją wszyſcy ludźie. 3 Gdyż to jáwná jeſt, żeśćie liſtem CHryſtuſowym, przez uſługę nászę zgotowanym; nápiſánym nie inkauſtem, ále Duchem Bogá żywego: nie ná tablicách kámiennych, ále ná táblicách ſerc mięśnych. 4 A tákieć ufánie mamy przez CHryſtuſá ku Bogu. 5 Nie iżbyſmy byli ſpoſobni co myślić ſámi z śiebie, jáko ſámi z śiebie: ále ſpoſobność nászá z Bogá jeſt. 6 Ktory nas też ucżynił ſpoſobnymi ſługámi nowego Teſtámentu, nie litery, ále Duchá: ábowiem literá zábija, ále Duch ożywia. 7 Bo jeſlić poſługowánie śmierći literámi wyráżone ná tablicách kámiennych, było chwalebne; ták iż ſynowie Izráelſcy nie mogli śmiele pátrzyć ná oblicże Mojzeszowe, dla chwały oblicża jego ktora miáłá bydź zkáżona: 8 Jákoż dáleko więcey uſługowánie Duchá nie ma bydź chwalebne? 9 Bo jeſlić uſługowánie potępienia było chwalebne, dáleko więcey uſługowánie ſpráwiedliwośći obfituje w chwale. 10 Abowiem y to co chwałę miáło, nie miáło chwały w tey cżęśći, co śię tknie oney przewyższájącey chwały. 11 Bo jeſlić to co niszcżeje było chwalebne, dáleko więcey to co zoſtawa jeſt chwalebne. 12 Przetoż májąc táką nádźieję, wielkiey beſpiecżnośći w mowie używamy. 13 A nie jeſteśmy jáko Mojzesz ktory kładł zaſłonę ná oblicże ſwoje, áby ſynowie Izráelſcy śmiele nie pátrzyli ná koniec onego co zniszcżeć miáło. 14 Ale zátwárdzone ſą zmyſły ich: ábowiem áż do dźiśiejszego dniá, táż zaſłoná w cżytániu ſtárego Teſtámentu zoſtawa nie odkryta, ktora przez CHryſtuſá ſkáżenie bierze. 15 Przetoż áż do dniá dźiśiejszego gdy Mojzesz cżytány bywa, zaſłoná jeſt ná ſercu ich położona. 16 Lecż gdyby śię do PAná obroćili, odjęta będźie oná zaſłoná. 17 Aleć PAN jeſt tym Duchem. A gdźie jeſt ten Duch PAńſki, tám y wolność. 18 Lecż my wszyſcy ktorzy odkrytym oblicżem ná chwałę PAńſką, jáko w zwierćiedle pátrzamy, w toż wyobráżenie przemienieni bywamy, z chwały w chwałę, jáko od Duchá PAńſkiego.