¹ A nie chcę ábyśćie nie mieli wiedźieć bráćia, iż Ojcowie nászy wszyſcy pod obłokiem byli, y wszyſcy przez morze przeszli: ² Y wszyſcy w Mojżeszá ochrzcżeni ſą w obłoku y w morzu. ³ Y wszyſcy tenże pokarm duchowny jedli: ⁴ Y wszyſcy tenże napoj duchowny pili. Abowiem pili z opoki duchowney ktora zá nimi szłá: á tá opoká byłá CHryſtus. ⁵ Lecż większey cżęśći z nich nie upodobał ſobie Bog. Abowiem polegli ná puszcży. ⁶ A te rzecży ſtáły śię nam zá wzor ná to, ábyſmy złych rzecży nie pożądáli, jáko y oni pożądáli. ⁷ Nie bądźćież tedy báłwochwálcámi, jáko niektorzy z nich, ták jáko nápiſano; Siadł lud áby jadł y pił, y wſtáli gráć. ⁸ Ani śię dopuszcżajmy wszetecżeńſtwá, jáko śię niektorzy z nich wszetecżeńſtwá dopuszcżáli: y pádło ich jednego dniá dwádźieśćiá y trzy tyśiące. ⁹ Ani kuśmy CHryſtuſá, jáko niektorzy z nich kuśili, y od wężow poginęli. ¹⁰ Ani szemrzyćie, jáko niektorzy z nich szemráli, y poginęli od tego ktory wytraca. ¹¹ A te wszyſtkie rzecży przydáły śię im zá wzor, á nápiſáne ſą dla nápomnienia nászego, ná ktore koniec świátá przyszedł. ¹² A ták kto mniema że ſtoji, niechże pátrza, áby nie upadł. ¹³ Pokuszenie śię was nie jęło, tylko ludzkie: ále wiernyć jeſt Bog, ktory nie dopuśći, ábyśćie byli kuszeni nád możność wászę, ále ucżyni z pokuszeniem y wyśćie, ábyśćie wy znośić mogli. ¹⁴ Przetoż namilszy moji, ućiekajćie przed báłwochwálſtwem. ¹⁵ Jáko mądrym mowię; rozſądźćież wy co mowię. ¹⁶ Kielich błogoſłáwienia ktory błogoſłáwimy, izali nie jeſt ſpołecżnośćią krwie CHryſtuſowey? Chleb ktory łamiemy, izali nie jeſt ſpołecżnośćią ćiáłá CHryſtuſowego ? ¹⁷ Abowiem jednym chlebem, jednym ćiáłem wiele nas jeſt; bo wszyſcy chlebá jednego jeſteſmy ucżeſnikámi. ¹⁸ Pojrzyćie ná Izráelá ktory jeſt według ćiáłá: Izaż ći ktorzy jedzą ofiáry, nie ſą ucżeſnikámi Ołtarzá? ¹⁹ Coż tedy mowię? Żeby báłwan miał być cżym, á iżby to co bywa báłwanom ofiárowano miáło cżym być? ²⁰ Owszem powiádam; Iż to co pogánie ofiárują, dyabłom ofiárują á nie Bogu: A nie chćiałbym, ábyśćie byli ucżeſnikámi dyabłow. ²¹ Nie możećie pić kielichá PAńſkiego, y kielichá dyabelſkiego: nie możećie być ucżeſnikámi ſtołu PAńſkiego y ſtołu dyabelſkiego. ²² Y mamyż draźnić PAná? Izaliſmy mocniejszy niżeli on? ²³ Wszyſtko mi wolno, ále nie wszyſtko pożytecżno. Wszyſtko mi wolno, ále nie wszyſtko buduje. ²⁴ Nikt niechaj nie szuka tego co jeſt jego, ále káżdy co jeſt bliźniego. ²⁵ Cokolwiek w játkách przedawáją, jedzćie; nic nie pytájąc dla ſumnienia. ²⁶ Abowiem PAńſka jeſt źiemiá, y nápełnienie jey. ²⁷ A jeſliby was kto záprośił z niewiernych, á chcećie iść: wszyſtko co przed was położą, jedzćie; nic nie pytájąc dla ſumnienia. ²⁸ Ale jeſliby wam kto rzekł; To jeſt báłwanom ofiárowáne: Nie jedzćie dla onego ktory to oznájmił, y dla ſumnienia. Abowiem PAńſka jeſt źiemiá, y nápełnienie jey. ²⁹ A powiádam dla ſumnienia, nie twego, ále onego drugiego. Bo przecżże wolność mojá ma być oſądzona od cudzego ſumnienia? ³⁰ A ponieważ ja z dźiękowániem pożywam, cżemuż o to mam być bluźniony, zá co ja dźiękuję? ³¹ Przetoż lub jećie, lub pijećie, lub cokolwiek cżynićie, wszyſtko ku chwale Bożey cżyńćie. ³² Nie bądźćie obráżeniem, y Żydom, y Grekom, y Zborowi Bożemu. ³³ Jáko y ja we wszyſtkim śię wszyſtkim podobam; nie szukájąc w tym ſwego pożytku, ále wielu ich, áby byli zbáwieni.