¹ Y był mąż z pokolenia Benjámin ktorego imię było Cyſs, Syn Abielow, Syná Seror, Syná Bechorát, Syná Afiá, Syná mężá Jemini, duży w śiłę. ² Ten miał Syná imieniem Saulá, młodźieńcá urodźiwego: á nie było nikogo z Synow Izráelſkich urodźiwszego nádeń: głową był wyższy nád wszyſtek inny lud. ³ A zginęły były Oślice Cyſſowi Ojcu Saulowemu: y rzekł Cyſs do Saulá Syná ſwego: Weźmi teraz z ſobą jednego z ſług, á wſtawszy idź y szukaj Oślic. ⁴ Tedy on szedł przez gorę Efráijm, y przeszedł źiemię Sáliſá, lecż nie ználeźli: Przeszli tákże źiemię Sálim, á nie ználeźli: Nád to przeszli y źiemię Jemini, á nie ználeźli. ⁵ A przyszedszy do źiemie Suf, rzekł Saul ſłudze ſwemu ktory był z nim: podź, á wroćmy śię, by ſnadź zániechawszy Oćiec moj Oślic nie fráſował śię o nas. ⁶ Ktory mu odpowiedźiał: Oto teraz jeſt mąż Boży w tym mieśćie, á mąż to zacny: Cokolwiek powie, wszyſtko śię ſtawa: przetoż podźmy tám, ſnadź nam powie o drodze nászey, ktorą iść mamy. ⁷ Tedy odpowiedźiał Saul ſłudze ſwemu: Więc pojdźiemy: Ale coż przynieśiemy onemu mężowi? Bo chlebá nieſtáło w ſumkách nászych, á podarku niemász, ktorybyſmy przynieśli mężowi Bożemu: coż mamy? ⁸ Tedy ſługá znowu odpowiedźiał Saulowi, y rzekł: Otom ználazł u śiebie cżwartą cżęść ſyklá śrebrnego, ktorą damy mężowi Bożemu, áby nam oznájmił drogę nászę. ⁹ (Przed tym w Izráelu ták mawiał káżdy, gdy śię szedł rádźić Bogá: chodźćie, á pojdźiemy áż do Widzącego: Bo ktorego dźiś zowią Prorokiem, tego przed tym názywano Widzącym.) ¹⁰ Tedy rzekł Saul do ſługi ſwego: Dobre jeſt ſłowo twoje: chodź, podźmy: y szli do miáſtá w ktorym był mąż Boży. ¹¹ A gdy wſtępowáli ná gorę miáſtá, á potkáli dźiewecżki wychodzące cżerpáć wodę, rzekli im: A jeſtże tu Widzący? ¹² Ktore odpowiádájąc im, rzekły, Jeſt: Oto przed tobą, ſpiesz śię tedy? dźiś bowiem przyszedł do miáſtá, gdyż dźiś Ofiáry ſpráwuje lud ná gorze. ¹³ Skoro wnidźiećie do miáſtá, znajdźiećie go, pierwey niż pojdźie ná gorę áby jadł: ábowiem lud nie będźie jadł, áż on przydźie: bo on będźie błogoſłáwił ofierze: potym będą jeść wezwáni: á przetoż idźćie, bo go o tey godźinie znajdźiećie. ¹⁴ Weszli tedy do miáſtá: á gdy przyszli w pośrzodek miáſtá, Oto Sámuel wychodźił przećiwko nim, áby szedł ná gorę: ¹⁵ A PAN objáwił był Sámuelowi dźień przed tym, niźli Saul przyszedł, mowiąc: ¹⁶ O tym cżáśie jutro poślę do ćiebie mężá, z źiemie Benjámin: ktorego pomáżesz zá wodzá nád ludem mojim Izráelſkim: á on wybáwi lud moj z rąk Filiſtyńſkich: Bom wejrzał ná lud moj, gdyż przyszło wołánie jego do mnie. ¹⁷ A gdy Sámuel wejrzał ná Saulá, rzekł mu PAN: Otoż mąż, o ktorymemći powiedźiał: tenći będźie pánował nád ludem mojim. ¹⁸ A ták przyſtąpił Saul do Sámuelá, w pośrzodku bramy, y rzekł: Proszę powiedz mi gdźie tu jeſt dom Widzącego? ¹⁹ Y odpowiedźiał Sámuel Saulowi, mowiąc: Jam jeſt Widzący, wſtąp przede mną ná gorę, á będźiećie dźiś jedli ze mną, potym ćię odpráwię ráno, á cokolwiek jeſt w ſercu twym, oznájmię tobie. ²⁰ A o Oślice, ktoreć zginęły dźiś trzeći dźień, nie fráſuj śię, boć śię ználázły: y cżyjesz wszyſtko co nalepszego w Izráelu? yzali nie twoje? y nie wszyſtkiego domu Ojcá twego? ²¹ A odpowiádájąc Saul rzekł: yzalim ja nie Syn Jemini, z namniejszego pokolenia Izráelſkiego? á dom moj ázaż nie napodlejszy miedzy wszyſtkimi domy pokolenia Benjáminowego? Przecżżeś tedy mowił do mnie tákowe ſłowá? ²² A ták wźiąwszy Sámuel Saulá y ſługę jego, w wiodł je ná Sálę, y dał im miejſce przedniejsze miedzy wezwánymi, ktorych było około trzydźieſtu mężow. ²³ Y rzekł Sámuel kuchárzowi: Daj ſám tę cżąſtkę ktorąmći dał, y o ktorymći rzekł, Zchowaj ją u śiebie. ²⁴ A gdy przynioſł kucharz łopátkę, y to co było ná niey, położył Sámuel przed Saulá, y rzekł: Oto co zoſtáło weźmi przed śię, á jedz, bo ná ten cżás zchowano to dla ćiebie, gdym rzekł: Wezwałem ludu. Y jadł Saul z Sámuelem dniá onego. ²⁵ A gdy zſtąpili z gory do miáſtá, rozmawiał z Saulem ná dáchu. ²⁶ Potym wſtáli bárzo ráno: Y ſtáło śię, gdy śię pocżęło rozedniewáć: záwołał Sámuel Saulá ná dách, mowiąc: Wſtań, á odpráwię ćię: wſtawszy tedy Saul, wyszli obá z domu, on y Sámuel. ²⁷ A gdy zchodźili ku końcowi miáſtá, rzekł Sámuel do Saulá: rzecż ſłudze áby szedł przed námi, y szedł: á ty pozoſtań trochę żeć opowiem ſłowo Boże.