¹ A był niektory mąż z gory Efrájim imieniem Michás, ² Ten rzekł do mátki ſwojey: Tyśiąc y ſto śrebrnikow ktoreć było ukrádźiono, o ktoreś przeklináłá, y mowiłáś gdym y ja ſłyszał, oto śrebro to u mnie jeſt, jam je wźiął: y rzekłá mátká jego: Błogoſłáwionyś Synu moj od PANA. ³ A ták wroćił tyśiąc y ſto śrebrnikow mátce ſwey: y rzekłá mátká jego: zájiſte poświęćiłám to śrebro PAnu z ręki mojey dla ćiebie Synu moj, áby ucżyniono z niego ryty y lany Obraz, przetoż teraz oddawamći je. ⁴ Y wroćił ono śrebro mátce ſwojey. Tedy wźiąwszy mátká jego dwieśćie śrebrnikow, dáłá je złotnikowi: y ucżynił z nich obraz ryty y lany, ktory był w domu Micháſowym. ⁵ A miał ten Michás Káplicę Bogow: ſpráwił też był Efod, y Theráfim, á poświęćił ręce jednego z Synow ſwych, áby mu był zá Kápłaná. ⁶ W one dni nie było Krolá w Izráelu, káżdy co było dobrego w ocżách jego, cżynił. ⁷ Y był młodźieniec z Betlehem Judá, ktore było w pokoleniu Judá, á ten będąc Lewitą, był tám przychodniem. ⁸ Wyszedł tedy on mąż z miáſtá Betlehem Judá, áby mieszkał gdźieby mu śię tráfiło: Y przyszedł ná gorę Efrájim áż do domu Micháſowego, idąc drogą ſwoją. ⁹ Tedy rzekł do niego Michás: Z kąd idźiesz? y odpowiedźiał mu: Jam jeſt Lewitá z Betlehem Judá, á idę ábym mieszkał gdźieby mi śię tráfiło. ¹⁰ Y rzekł mu Michás: Zoſtań u mnie, á bądź mi zá Ojcá, y zá Kápłaná: á jać dam dźieśięć śrebrnikow do roku, y dwie szácie, y pożywienie twoje: y szedł zá nim on Lewitá. ¹¹ Y upodobáło śię Lewićie mieszkáć z mężem onym: á był przy nim on młodźieniec jáko jeden z Synow jego. ¹² Y poświęćił Michás ręce Lewity, y był mu on młodźieniec zá Kápłaná: y mieszkał w domu Micháſowym. ¹³ Tedy rzekł Michás: Teraz wiem, że mi będźie PAN błogoſłáwił, gdyż mam Lewitę zá Kápłaná.