¹ Potym znowu Synowie Izráelſcy cżynili złe przed ocżymá PAńſkimi: y podał je PAN w ręce Filiſtynow przez cżterdźieśći lat. ² Tedy był mąż niektory z Sáráá, z pokolenia Dán, imieniem Mánue: á żoná jego byłá niepłodną, y nie rodźiłá. ³ Y ukazał śię Anjoł PAńſki oney niewieśćie, á rzekł do niey: Otoś teraz niepłodną, ániś rodźiłá: Ale pocżniesz y porodźisz Syná. ⁴ Przetoż śię teraz ſtrzeż ábyś nie piłá winá, y napoju mocnego: y ábyś nie jádłá nic niecżyſtego: ⁵ Bo oto pocżniesz y porodźisz Syná, á brzytwá nie poſtoji ná głowie jego: Bo Názárejcżykiem Bożym będźie to dźiećię záraz z żywotá: á on pocżnie wybawiáć Izráelá z ręki Filiſtynow. ⁶ Tedy przyszłá niewiáſtá, y powiedźiáłá to mężowi ſwemu, mowiąc: mąż Boży przyszedł do mnie, ktorego oblicże było jáko Oblicże Anjołá Bożego, bárzo ſtrászne: y nie pytáłám go z kąd był, áni mi imienia ſwego oznájmił: ⁷ Tylko mi rzekł: Oto pocżniesz y porodźisz Syná: przetoż teraz nie pji winá, áni napoju mocnego: áni jedz co niecżyſtego: bo Názárejcżykiem Bożym będźie to dźiećię záraz z żywotá, áż do dniá śmierći ſwojey. ⁸ Tedy śię modlił Mánue PANU, mowiąc: Proszę PAnie moj, mąż Boży ktoregoś poſłał, niech przydźie proszę z nowu do nas, á náucży nas co cżynić mamy z dźiećięćiem ktore śię národźi? ⁹ Y wyſłuchał Bog głos Mánuego: bo przyszedł Anjoł Boży z nowu do niewiáſty oney, gdy śiedźiáłá ná polu: ále Mánue mąż jey nie był z nią. ¹⁰ Tedy kwápiąc śię oná niewiáſtá bieżáłá y opowiedźiáłá mężowi ſwemu, y rzekłá mu: Oto mi śię ukazał mąż on, ktory był przyszedł przed tym do mnie. ¹¹ A wſtawszy Mánue szedł zá żoną ſwoją: á przyszedszy do onego mężá, rzekł mu: tyżeś jeſt ten mąż ktoryś mowił z żoną moją? A on rzekł: Jam jeſt. ¹² Y rzekł Mánue: niech śię teraz ſpełni ſłowo twoje: ále coż będźie zá obycżaj dźiećięćiá, y co zá ſpráwá jego? ¹³ Y odpowiedźiał Anjoł PAńſki Mánuemu: Wszyſtkiego com powiedźiał żenie twojey, niech śię ſtrzeże: ¹⁴ Żadney rzecży ktora pochodźi z winney máćice niechaj nie je: tákże winá áni napoju mocnego, niech nie pije: áni żadney rzecży niecżyſtey niech nie jie. A com jeykolwiek przykazał, tego niech przeſtrzega. ¹⁵ Tedy rzekł Mánue do Anjołá PAńſkiego: daj śię proszę zátrzymáć, á nágotujemy przed ćię koźlątko z ſtádá. ¹⁶ Ale Anjoł PAńſki odpowiedźiał Mánuemu: Choćbyś mię zátrzymał, nie będę jadł chlebá twego: ále jeſli będźiesz chćiał ſpráwić cáłopalenie, ofiárujże je PANu: Bo nie wiedźiał Mánue żeby on był Anjoł PAńſki. ¹⁷ Tedy rzekł Mánue do Anjołá PAńſkiego: Coż zá imię twoje? ábyſmy gdy śię ſpełni ſłowo twoje, ucżćili ćię. ¹⁸ Ktoremu odpowiedźiał Anjoł PAńſki: przecżże pytasz o imię moje, ktore jeſt dźiwne. ¹⁹ Wźiął tedy Mánue koźlę z ſtádá, y Ofiárę śniedną, y ofiárował to ná opoce PAnu: y ucżynił cud. A Mánue y żoná jego pátrzyli ná to. ²⁰ A gdy wſtępował płomień z Ołtarzá ku niebu, tedy wſtąpił Anjoł PAńſki w płomieniu Ołtarzowym, á Mánue y żoná jego widząc to, upádli ná twarzy ſwe ná źiemię. ²¹ A potym nie ukazał śię więcey Anjoł PAńſki Mánuemu, áni żenie jego. Y poznał Mánue że to był Anjoł PAńſki. ²² Y rzekł Mánue do żony ſwojey: Koniecżnie pomrzemy, boſmy Bogá widźieli. ²³ Ktoremu odpowiedźiáłá żoná jego: gdyby nas chćiał PAN zábić, nie przyjąłby z rąk nászych cáłopalenia, y Ofiáry śniedney, ániby nam był okazał tego wszyſtkiego, ániby nam ná ten cżás był objáwił tákowych rzecży. ²⁴ Porodźiłá tedy oná niewiáſtá Syná, y názwáłá imię jego Sámſon: y roſło dźiećię, á błogoſłáwił mu PAN. ²⁵ Y pocżął go Duch PAńſki umacniáć w Oboźie Dán, miedzy Sáráá y miedzy Eſtáol.