¹ Ale Jefte Gáláádcżyk był cżłowiekiem bárzo mężnym, á był Synem niewiáſty nierządney, z ktorą zpłodźił Gáláád tegoż Jeftego. ² Ale y żoná Gáláádowá národźiłá mu Synow: A doroſszy Synowie tey żony, wygnáli Jeftego, mowiąc mu: Nie będźiesz brał dźiedźictwá w domu Ojcá nászego, boś ty jeſt Synem inszey niewiáſty. ³ Ućiekł tedy Jefte przed bráćią ſwoją, á mieszkał w źiemi Tob: y zebráli śię do niego ludźie ogołoceni, y poszli z nim. ⁴ Y ſtáło śię potym że walcżyli Synowie Ammonowi z Izráelem. ⁵ A gdy pocżęli walcżyć Ammonitowie z Izráelem, tedy poszli Stárszy z Gáláád, áby wźięli Jeftego z źiemie Tob. ⁶ Y rzekli do niego: podź, á bądź nam zá Hetmáná, á będźiemy walcżyli przećiwko Synom Ammonowym. ⁷ Ale Jefte odpowiedźiał Stárszym Gáláád: Izażeśćie wy mnie nie mieli w nienawiśći, y wygnáliśćie mię z domu Ojcá mego? przecżżeśćie przyszli teraz do mnie, gdy ućiſk przyszedł ná was? ⁸ Tedy rzekli Stárszy z Gáláád do Jeftego: dla tegoſmy śię teraz wroćili do ćiebie, ábyś szedł z námi, á walcżył przećiwko Synom Ammonowym, á był nam zá Hetmáná wszyſtkim mieszkającym w Gáláád. ⁹ Y odpowiedźiał Jefte Stárszym z Gáláád: ponieważ wy mnie przywracaćie, á chcećie ábym walcżył przećiwko Synom Ammonowym: á jesli mi je poda PAN, będęż wam zá Hetmáná? ¹⁰ Y rzekli Stárszy z Gáláád do Jeftego, PAN będźie świádkiem miedzy námi, jeſliż ták, według ſłowá twego, nie ucżyniemy. ¹¹ Tedy szedł Jefte z Stárszymi z Gáláád, y poſtánowił go lud Hetmánem y Kśiążęćiem nád ſobą: y mowił Jefte wszyſtkie te ſłowá przed PAnem w Máſfá. ¹² Potym wypráwił Jefte poſły do Krolá Synow Ammonowych, mowiąc: Co ja mam z tobą, żeś przyćiągnął ná mię, ábyś walcżył przećiwko źiemi mojey? ¹³ Ná co odpowiedźiał Krol Synow Ammonowych poſłom Jeftego: Że wźiął Izráel źiemię moję, gdy szedł z Egiptu, od Arnon áż do Jábok, y áż do Jordanu: przetoż teraz wroć mi ją w pokoju. ¹⁴ Powtore jeszcze Jefte wypráwił poſły do Krolá Synow Ammonowych: ¹⁵ Y rzekł mu: Ták mowi Jefte: Nie wźiął Izráel źiemie Moábſkiey, áni źiemie Synow Ammonowych: ¹⁶ Ale gdy z Egiptu szedł Izráel przez puszczą, áż ku morzu cżerwonemu, á przyszedł do Kádes: ¹⁷ Z kąd wypráwił Izráel poſły do Krolá Edomſkiego, mowiąc: Proszę niech przejdę przez źiemię twoję: y nie pozwolił Krol Edomſki: tákże y do Krolá Moábſkiego poſłał, y nie pozwolił: á ták zoſtał Izráel w Kádes. ¹⁸ A gdy szedł przez puszczą, obszedł źiemię Edomſką y źiemię Moábſką, á przyszedł od wſchodu ſłońcá źiemie Moábſkiey, y położyli śię Obozem zá Arnon, á nie wszedł w gránice Moábſkie: bo Arnon jeſt gránicą Moábſką: ¹⁹ Dla tegoż wypráwił Izráel poſły do Sehoná Krolá Amorrejſkiego, Krolá w Heſebon, y rzekł mu Izráel: niech przejdę proszę, przez źiemię twoję, áż do miejſcá mego. ²⁰ Ale nie dowierzał Sehon Izráelowi, áby iść miał przez gránicę jego: owszem zebrał Sehon wszyſtek lud ſwoj, y położył śię Obozem w Jáſá, y zwiodł bitwę z Izráelem. ²¹ Y dał PAN Bog Izráelſki Sehoná, y wszyſtek lud jego w ręce Izráelowe, y poráźił je, á pośiádł Izráel wszyſtkę źiemię Amorrejcżyká, ktory mieszkał w oney źiemi. ²² A ták pośiedli wszyſtkie gránice Amorrejſkie od Arnon áż do Jábok, á od puszcży áż do Jordanu. ²³ Ponieważ tedy PAN Bog Izráelſki wypędźił Amorrejcżyká przed ludem ſwym Izráelſkim, przecż ty chcesz pánowáć nád nim? ²⁴ Azaż, coć dał pośieść Kámos Bog twoj, tego nie pośiędźiesz? ták, kogo PAN Bog nász wygnał przed oblicżnośćią nászą, tego też dźiedźictwo pośiadamy. ²⁵ Do tego, cżymżeś ty lepszy nád Báláká, Syná Seferowego, Krolá Moábſkiego? zasz śię on kiedy wádźił z Izráelem? zasz kiedy walczył przećiwko niemu? ²⁶ Oto przez trzy ſtá lat mieszkał Izráel w Heſebon, y we wśiách jego, tákże w Aroer, y we wśiách jego, y we wszyſtkich miáſtách, ktore ſą przy gránicy Arnon: cżemużeśćie ich nie odjęli przez ten czás? ²⁷ A ták, nie jam tobie winien, ále ty mnie źle cżynisz, że walcżysz przećiwko mnie: niech PAN, ktory jeſt Sędźią, rozſądźi dźiś miedzy Syny Izráelſkimi, y miedzy Syny Ammonowymi. ²⁸ Ale nie uſłuchał Krol Synow Ammonowych ſłow Jeftego, ktore wſkazał do niego. ²⁹ Y był nád Jeftem Duch PAńſki, á przeszedł przez Gáláád, y przez Mánáſſe: przeszedł też przez Másfá w Gáláád: á z Másfy w Gáláád ćiągnął przećiw Synom Ammonowym. ³⁰ Támże ucżynił Jefte ślub PANU, mowiąc: Jeſli pewnie podasz Syny Ammonowe w ręce moje: ³¹ Tedy to, cobykolwiek wyszło ze drzwi domu mego przećiwko mnie, gdy śię wrocę w pokoju od Synow Ammonowych, to mowię będźie PAnu, álbo ofiárowáć je będę ná cáłopalenie. ³² A ták Jefte ćiągnął przećiwko Synom Ammonowym áby walcżył z nimi, y podał je PAN w ręce jego. ³³ Y poráźił je, od Aroer áż idąc do Menit, dwádźieśćiá miaſt, y áż do rowniny winnic, porażką bárzo wielką: á poniżeni ſą Synowie Ammonowi przed Syny Izráelſkimi. ³⁴ A gdy śię wracał Jefte do Máſfá do domu ſwego, oto corká jego wyszłá przećiw jemu, z bębny, y z muzyką, á tá byłá jedynacżká, bo nie miał żadnego Syná áni inney corki. ³⁵ Y ſtáło śię: Gdy ją ujrzał rozdárł odźienie ſwoje, y rzekł: Ach corko mojá bárzoś mię poniżyłá! y tyś jeſt z tych ktorzy mię fráſują! gdyżem ślub ucżynił PAnu: á nie będę mogł odmienić. ³⁶ Ktoremu oná odpowiedźiáłá: Ojcże moj, ucżyniłeś ślub PANU, ucżyńże ze mną ták jákoś wyrzekł uſty twojemi: gdyć tylko dał PAN pomſtę nád nieprzyjaćioły twymi, nád Syny Ammonowymi: ³⁷ Nád to rzekłá do Ojcá ſwego: To mi tylko ucżyń: puść mię ná dwá mieśiącá, że pojdę á wſtąpię ná gory, y opłákiwáć będę pánieńſtwo moje, ja y towárzyszki moje. ³⁸ A on rzekł, Idź: y puśćił ją ná dwá mieśiącá. Poszłá tedy oná y towárzyszki jey, á opłákiwáłá pánieńſtwo ſwoje ná gorách. ³⁹ A gdy wyszły dwá mieśiące, wroćiłá śię do Ojcá ſwego, y wypełnił nád nią ślub ſwoj ktory był ucżynił: á ták oná nie poznáłá mężá, y weszło to w zwyczaj w Izráelu: ⁴⁰ Iż ná káżdy rok zchodźiły śię corki Izráelſkie, áby śię rozmawiáły z corką Jeftego Gáláádcżyká, przez cżtery dni w rok.