¹ Ale Jefte Gáláádcżyk był cżłowiekiem bárzo mężnym, á był ſynem niewiáſty nierządney, z ktorą ſpłodźił Gáláád tegoż Jeftego. ² Ale y żoná Gáláádowá národźiłá mu ſynow; á doroſszy ſynowie tey żony, wygnáli Jeftego, mowiąc mu: Nie będźiesz brał dźiedźictwá w domu ojcá nászego, boś ty jeſt ſynem inszej niewiáſty. ³ Ućiekł tedy Jefte przed bráćią ſwoją, á mieszkał w źiemi Tob: y zebráli śię do niego ludźie ogołoceni, y poszli z nim. ⁴ Y ſtáło śię potem, że wálcżyli ſynowie Ammonowi z Izráelem. ⁵ A gdy pocżęli wálcżyć Ammonitowie z Izráelem, tedy poszli ſtárśi z Gáláád, áby wźięli Jeftego z źiemi Tob. ⁶ Y rzekli do niego: Pojdź, á bądź nam zá hetmáná, á będźiemy wálcżyli przećiwko ſynom Ammonowym. ⁷ Ale Jefte odpowiedźiał ſtárszym Gáláád: Izáżeśćie wy mnie nie mieli w nienáwiśći, y wygnáliśćie mię z domu ojcá mego? przecżżeśćie przyszli teraz do mnie, gdy ućiſk przyszedł ná was? ⁸ Tedy rzekli ſtárśi z Gáláád do Jeftego: Dla tegośmy śię teraz wroćili do ćiebie, ábyś szedł z námi, á wálcżył przećiwko ſynom Ammonowym, á był nam zá hetmáná, wszyſtkim mieszkájącym w Gáláád. ⁹ Y odpowiedźiał Jefte ſtárszym z Gáláád: Ponieważ wy mnie przywrácáćie, á chcećie, ábym wálcżył przećiwko ſynom Ammonowym, á jeſli mi je podá Pán, będęż wam zá hetmáná? ¹⁰ Y rzekli ſtárśi z Gáláád do Jeftego: Pán będźie świádkiem miedzy námi, jeſliż ták według ſłowá twego nie ucżynimy. ¹¹ Tedy szedł Jefte z ſtárszymi z Gáláád, y poſtánowił go lud hetmánem y kśiążęćiem nád ſobą; y mowił Jefte wszyſtkie te ſłowá przed Pánem w Máſfá. ¹² Potem wypráwił Jefte poſły do krolá ſynow Ammonowych, mowiąc: Co ja mam z tobą, żeś przyćiągnął ná mię, ábyś wálcżył przećiwko źiemi mojey? ¹³ Ná co odpowiedźiał krol ſynow Ammonowych poſłom Jeftego: Że wźiął Izráel źiemię moję, gdy szedł z Egiptu, od Arnon áż do Jábok y áż do Jordánu: przetoż teraz wroć mi ją w pokoju. ¹⁴ Powtore jeszcże Jefte wypráwił poſły do krolá ſynow Ammonowych. ¹⁵ Y rzekł mu: Ták mowi Jefte: Nie wźiął Izráel źiemi Moábſkiej, áni źiemi ſynow Ammonowych. ¹⁶ Ale gdy z Egiptu szedł Izráel przez puszcżą áż ku morzu cżerwonemu, á przyszedł do Kádes. ¹⁷ Skąd wypráwił Izráel poſły do krolá Edomſkiego, mowiąc: Proszę niech przejdę przez źiemię twoję, y nie pozwolił krol Edomſki, tákże y do krolá Moábſkiego poſłał, y nie pozwolił; á ták zoſtał Izráel w Kádes. ¹⁸ A gdy szedł przez puszcżą, obszedł źiemię Edomſką, y źiemię Moábſką, á przyszedł od wſchodu ſłońcá źiemi Moábſkiej, y położyli śię obozem zá Arnon, á nie wszedł w gránice Moábſkie; bo Arnon jeſt gránicą Moábſką. ¹⁹ Dlátegoż wypráwił Izráel poſły do Sehoná, krolá Amorejſkiego, krolá w Heſebon, y rzekł mu Izráel: Niech przejdę proszę przez źiemię twoję áż do miejſcá mego. ²⁰ Ale nie dowierzał Sehon Izráelowi, áby iść miał przez gránicę jego; owszem zebrał Sehon wszyſtek lud ſwoj, y położył śię obozem w Jáſá, y zwiodł bitwę z Izráelem. ²¹ Y dał Pán, Bog Izráelſki, Sehoná, y wszyſtek lud jego w ręce Izráelowe, y poráźił je, á pośiádł Izráel wszyſtkę źiemię Amorejcżyká, ktory mieszkał w oney źiemi. ²² A ták pośiedli wszyſtkie gránice Amorejſkie od Arnon áż do Jábok, á od puszcży áż do Jordánu. ²³ Ponieważ tedy Pán, Bog Izráelſki wypędźił Amorejcżyká przed ludem ſwym Izráelſkim, przecż ty chcesz pánowáć nád nim? ²⁴ Azaż, coć dał pośieść Kámos, bog twoj, tego nie pośiędźiesz? ták, kogo Pán, Bog nász, wygnał przed oblicżnośćią nászą, tego też dźiedźictwo pośiádámy. ²⁵ Do tego cżemżeś ty lepszy nád Báláká ſyná Seferowego, krolá Moábſkiego? záż śię on kiedy wádźił z Izráelem? záż kiedy wálcżył przećiwko niemu? ²⁶ Oto przez trzy ſtá lat mieszkał Izráel w Heſebon, y we wśiách jego, tákże w Aroer, y we wśiách jego, y we wszyſtkich miáſtách, ktore ſą przy gránicy Arnon; cżemużeśćie ich nie odjęli przez ten cżás? ²⁷ A ták nie jam tobie winien, ále ty mnie źle cżynisz, że wálcżysz przećiwko mnie; niech Pán, ktory jeſt Sędźią, rozſądźi dźiś miedzy ſyny Izráelſkimi y miedzy ſyny Ammonowymi. ²⁸ Ale nie uſłuchał krol ſynow Ammonowych ſłow Jeftego, ktore wſkázał do niego. ²⁹ Y był nád Jeftem duch Páńſki, á przeszedł przez Gáláád, y przez Mánáſe; przeszedł też przez Máſfá w Gáláád, á z Máſfy w Gáláád ćiągnął przećiw ſynom Ammonowym. ³⁰ Támże ucżynił Jefte ślub Pánu, mowiąc: Jeſli pewnie podász ſyny Ammonowe w ręce moje, ³¹ Tedy to, cobykolwiek wyszło ze drzwi domu mego przećiwko mnie, gdy śię wrocę w pokoju od ſynow Ammonowych, to mowię będźie Pánu, álbo ofiárowáć je będę ná cáłopálenie. ³² A ták Jefte ćiągnął przećiwko ſynom Ammonowym, áby wálcżył z nimi, y podał je Pán w ręce jego. ³³ Y poráźił je od Aroer áż idąc do Menit, dwádźieśćiá miaſt, y áż do rowniny winnic poráżką bárzo wielką, á poniżeni ſą ſynowie Ammonowi przed ſyny Izráelſkimi. ³⁴ A gdy śię wrácał Jefte do Máſfá do domu ſwego, oto, corká jego wyszłá przećiw niemu, z bębny, y z muzyką; á tá byłá jedynácżká, bo niemiał żádnego ſyná áni inney corki. ³⁵ Y ſtáło śię, gdy ją ujrzał, rozdárł odźienie ſwoje, y rzekł: Ach, corko mojá, bárdzoś mię poniżyłá! y tyś jeſt z tych, ktorzy mię fráſują, gdyżem ślub ucżynił Pánu, á nie będę mogł odmienić. ³⁶ Ktoremu oná odpowiedźiáłá: Ojcże moj, ucżyniłeś ślub Pánu, ucżyńże ze mną ták, jákoś wyrzekł uſty twojimi, gdyć tylko dał Pán pomſtę nád nieprzyjáćioły twemi, nád ſyny Ammonowymi. ³⁷ Nádto rzekłá do ojcá ſwego: To mi tylko ucżyń: puść mię ná dwá mieśiące, że pojdę á wſtąpię ná gory y opłákiwáć będę pánieńſtwo moje, ja y towárzyszki moje. ³⁸ A on rzekł: Idź; y puśćił ją ná dwá mieśiące. Poszłá tedy oná y towárzyszki jey, á opłákiwáłá pánieńſtwo ſwoje ná gorách. ³⁹ A gdy wyszły dwá mieśiące, wroćiłá śię od ojcá ſwego, y wypełnił nád nią ślub ſwoj, ktory był ucżynił; á ták oná nie poznáłá mężá. Y weszło to w zwycżáj w Izráelu, ⁴⁰ Iż ná káżdy rok ſchodźiły śię corki Izráelſkie áby śię rozmáwiáły z corką Jeftego Gáláádcżyká, przez cżtery dni w rok.