¹ Stárszy, Gájowi miłemu, ktorego ja miłuję w prawdźie. ² Namilszy, naprzod żądam, ábyć śię dobrze powodźiło, y ábyś był zdrow, ták jáko śię dobrze powodźi duszy twojey. ³ Abowiem wielcem śię urádował, gdy przyszli bráćia, y dáli świádectwo o twojey szcżerości, jáko ty wszczerości chodźisz. ⁴ Większey nád tę rádośći nie mam; jáko gdy ſłyszę, iż dźiatki moje chodzą w szcżerośći. ⁵ Namilszy, wiernie cżynisz cokolwiek cżynisz przećiwko bráći, y przećiw gośćiom. ⁶ Ktorzy świádectwo wydáli o miłośći twojey przed Zborem: Y dobrze ucżynisz, jeſli je odprowádźisz jáko przyſtoji przed Bogiem. ⁷ Abowiem dla Imienia jego wyszli, nic nie wźiąwszy od Pogánow. ⁸ My tedy tákowe powinniſmy przymowáć: ábyſmy byli pomocnikámi prawdźie. ⁹ Piſałem do Zboru wászego: ále Diotrefes ktory chce bydż przedniejszy miedzy nimi, nie przyjmuje nas. ¹⁰ Przeto jeſli przydę, przypomnię ucżynki jego ktore cżyni; ſłowy złymi obmawiájąc nas: á nie májąc doſyć ná tym, y ſam bráći nie przyjmuje, y tym coby przyjąć chćieli, zábrania, y ze Zboru je wyłącża. ¹¹ Namilszy, nienáśláduj złego, ále dobrego. Kto dobrze cżyni z Bogá jeſt: Ale kto źle cżyni, nie widźiał Bogá. ¹² Demetryuszowi świádectwo jeſt dáne od wszyſtkich, y od ſámey prawdy: lecż y my świádectwo o nim dawamy; á wiećie iż świádectwo násze prawdźiwe jeſt. ¹³ Wielem miał piſáć: lecż nie chcę piſáć inkauſtem y piorem. ¹⁴ Bo mam nádźieję, że ćię w rychle ujrzę; á tedy uſtnie mowić będźiemy. ¹⁵ Pokoj tobie. Pozdrawiáją ćię przyjaćiele. Pozdrow y ty przyjaćioły z imienia.