¹ Lecż o tym cośćie mi piſáli: Dobrzećby cżłowiekowi nie tykáć śię niewiáſty. ² Ale dla uwárowánia śię wszetecżeńſtwá, niech káżdy ma ſwoję właſną żonę, á káżda niech ma ſwego właſnego mężá. ³ Mąż niech żenie powinną chęć oddáje; tákże też y żoná mężowi. ⁴ Żoná właſnego ćiáłá ſwego w mocy nie ma, ále mąż: tákże też y mąż właſnego ćiáłá ſwego w mocy nie ma, ále żoná. ⁵ Nie oszukawajćie jeden drugiego; chybáby z ſpolnego zezwolenia do cżáſu, ábyśćie śię uwolnili do poſtu y do modlitwy: á záśię weſpoł śię zchodźćie, áby was szátan nie kuśił dla wászey niepowśćiągliwośći. ⁶ Ale to mowię jáko pozwalájąc, á nie jáko rozkázując. ⁷ Abowiem chćiałbym, áby wszyſcy ludźie ták byli, jáko y ja: áleć káżdy ma ſwoj właſny dar od Bogá; jeden ták, á drugi owák. ⁸ A mowię nieżonátym y wdowam: dobrze im jeſt, jeſliby ták zoſtáli, jáko y ja. ⁹ Ale jeſli śię wſtrzymáć nie mogą, niechże w ſtan małżeńſki wſtąpią. Boć lepiey w ſtan małżeńſki wſtąpić, niż upalenie ćierpieć. ¹⁰ Tym záśię ktorzy ſą w ſtanie małżeńſkim rozkázuję nie ja, ále PAn, mowiąc; Żeby śię żoná od mężá nie odłącżáłá. ¹¹ Ale jeſliby śię też odłącżyłá, niechajże zoſtawa bez mężá, álbo śię niech z mężem pojedna. A mąż żony niechaj nie opuszcża. ¹² A inszym záśię ja mowię, á nie PAn: Jeſli ktory brát ma żonę niewierną, á tá z nim przyzwala mieszkáć, niechże jey nie opuszcża. ¹³ A jeśli ktora żoná mężá niewiernego ma, á on przyzwala z nią mieszkáć, niechże go nie opuszcża. ¹⁴ Abowiem poświęcony jeſt mąż niewierny przez żonę; y żoná niewierná poświęcona jeſt przez mężá: bo inácżey dźiatki wásze byłyby niecżyſtymi; lecż teraz świętymi ſą. ¹⁵ A jeſli ten co jeſt niewierny chce śię odłącżyć, niechże śię odłącży. Abowiem nie jeſt niewolnikiem brát álbo śioſtrá w tákowych rzecżách: áleć ku pokojowi nas Bog powołał. ¹⁶ Abowiem co ty wiesz żono, jeſli pozyſkasz mężá? Albo co ty wiesz mężu, pozyſkaszli żonę? ¹⁷ Jednák jáko káżdemu udźielił Bog, jáko káżdego powołał PAn, ták niech poſtępuje. A tákći we wszyſtkich Zborách ſtánowię. ¹⁸ Obrzezánym kto powołány jeſt ? niechaj nie wprowadza ná śię nieobrzezki. A w nieobrzezce jeſt kto powołány? Niech śię nie obrzezuje. ¹⁹ Obrzezká nic nie jeſt, tákże nieobrzezká nic nie jeſt: ále záchowywánie przykazań Bożych. ²⁰ Káżdy w tym powołániu, w ktorym powołány jeſt, niech zoſtawa. ²¹ Jeſteś powołány niewolnikiem, nie dbajże ná to: ále jeſli też możesz być wolnym, rácżey wolnośći używaj. ²² Abowiem kto w PAnu powołány jeſt niewolnikiem, wolny jeſt w PAnu: tákże też kto jeſt powołány wolnym, niewolnikiem jeſt CHryſtuſowym. ²³ Drogośćie kupieni; nie bądźćie niewolnikámi ludzkimi. ²⁴ Káżdy tedy jákim jeſt powołány, bráćia, tákim niechaj zoſtawa przed Bogiem. ²⁵ A o Pánnách rozkazánia PAńſkiego nie mam: wszákże rádę dawam jáko ten, ktoremu PAN z miłośierdźia ſwego dał, áby był wiernym. ²⁶ Mniemam tedy, że to jeſt rzecż dobra dla náſtępującey potrzeby: że jeſt rzecż dobra, cżłowiekowi ták być. ²⁷ Przywiązałeś śię do żony: nie szukajże rozwiązánia: rozwiązányś od żony ? nie szukajże żony. ²⁸ A jeſlibyś śię ożenił, nie zgrzeszyłeś: jeſliby też Pánná szłá zá mąż, nie zgrzeszyłá. Wszákże utrapienie w ćiele tákowi mieć będą: lecż ja was szánuję. ²⁹ A toć mowię bráćia, ponieważ cżás potomny ukrocony jeſt: áby y ći ktorzy żony máją byli, jákoby ich nie mieli. ³⁰ A ktorzy płácżą, jákoby nie płákáli: á ktorzy śię rádują, jákoby śię nie rádowáli: á ktorzy kupują, jákoby nie trzymáli. ³¹ A ktorzy używáją tego świátá, jákoby źle nie używáli: bo przemija kształt tego świátá. ³² A chcę ábyśćie wy byli bez kłopotu. Bo kto nie ma żony, ſtára śię o rzecży PAńſkie, jákoby śię podobał PAnu. ³³ Ale kto śię ożenił, ſtára śię o rzecży tego świátá, jákoby śię podobał żenie. ³⁴ Jeſt rożność miedzy mężátką y pánną: Ktora nie szłá zá mąż, ſtára śię o rzecży PAńſkie, áby byłá święta y ćiáłem y duchem: ále ktora szłá zá mąż, ſtára śię o rzecży tego świátá, jákoby śię podobáłá mężowi. ³⁵ A toć mowię ku dobremu wászemu: nie ábym śidło ná was wrzućił; ále ábyśćie ſłusznie y przyſtojnie ſtáli przy PAnu bez rozerwánia. ³⁶ A jeſli kto mniema, że nie przyſtojnie ſobie pocżyna z pánną ſwoją, gdyby z lat ſwojich wyszłá, y do tegoby jey przyszło: co chce niechaj cżyni, nie grzeszy: niechże idźie zá mąż. ³⁷ Ale kto ſtátecżnie poſtánowił w ſercu ſwym potrzeby tego nie májąc, lecż ma w mocy właſną ſwoję wolą, y to uſądźił w ſercu ſwym, áby záchował pánnę ſwoję, dobrze cżyni. ³⁸ A ták ten kto dawa zá mąż; dobrze cżyni: ále ktory nie dawa zá mąż, lepiey cżyni. ³⁹ Żoná związána jeſt Zakonem, poki żywie mąż jey: á jeſliby umárł mąż jey, wolna jeſt, áby szłá zá kogo chce; tylko w PAnu. ⁴⁰ Ale szcżeśliwsza jeſt, jeſliby ták zoſtáłá według rády mojey. A mniemam że y ja mam Duchá Bożego.