¹ Y byłá długá wojná miedzy domem Saulowym y miedzy domem Dawidowym. Wszákże Dawid poſtępował, y zmácniał śię; ále dom Saulow ſchodźił y niszcżał. ² Y národźiło śię Dawidowi w Hebronie ſynow. A był pierworodny jego Amnon z Achinoámy Jezreelitki; ³ Wtory po nim był Helijáb z Abigáili, żony przed tym Nábálowej z Kármelu, á trzeći Abſálom, ſyn z Moáchy, corki Tolmájá krolá Gieſſur; ⁴ A cżwárty Adonijász, ſyn Hágity, á piąty Sefátyjász, ſyn Abitáli; ⁵ A szoſty Jetráám z Egli, żony Dawidowej. Cić śię urodźili Dawidowi w Hebronie. ⁶ Y ſtáło śię, gdy byłá wojná miedzy domem Saulowym y miedzy domem Dawidowym, á Abner śię mężnie záſtáwiał o dom Saulowy, ⁷ (A Saul miał záłożnicę, ktorey imię było Reſfá, corká Aje,) że rzekł Izboſet do Abnerá: Cżemuś wszedł do záłożnicy ojcá mojego? ⁸ Y rozgniewał śię Abner bárzo o one ſłowá Izboſetowe, y rzekł: Izálim ja pśiá głowá, ktorym przećiw Judźie dźiś ucżynił miłośierdźie nád domem Saulá, ojcá twego, y nád bráćią jego, y nád przyjáćiołmi jego, y nie wydáłem ćię w rękę Dawidowę, á ty dźiś szukász ná mnie niepráwośći tey niewiáſty? ⁹ To niech ucżyni Bog Abnerowi, y to niech mu przycżyni, jeſliże, jáko przyśiągł Pán Dawidowi, nie pomogę do tego, ¹⁰ Aby przenieśione było kroleſtwo od domu Saulowego, á wyſtáwioná ſtolicá Dawidowá nád Izráelem, y nád Judą od Dán áż do Beerſebá. ¹¹ Y nie mogł nic więcey odpowiedźieć Abnerowi, przeto że śię go bał. ¹² A ták wypráwił Abner poſły do Dawidá od śiebie, mowiąc: Cżyjáż jeſt źiemiá? y żeby mowili: Ucżyń przymierze twoje ze mną, á oto ręká mojá będźie z tobą, áby obrocon był do ćiebie wszyſtek Izráel. ¹³ Ktoremu odpowiedźiał: Dobrze, ucżynię z tobą przymierze. A wszákże o jedno ćię proszę, miánowićie, ábyś nie przychodźił przed oblicże moje, áż mi pierwej przywiedźiesz Michol, corkę Saulowę, gdy będźiesz chćiał przyść, ábyś widźiał twárz moję. ¹⁴ Y wypráwił Dawid poſły do Izboſetá, ſyn Saulowego, mowiąc: Wydáj mi żonę moję Michol, ktorąm ſobie poślubił ſtem nieobrzezek Filiſtyńſkich. ¹⁵ Przetoż poſłał Izboſet, y wźiął ją od mężá, od Fáltyjelá, ſyná Láiſowego. ¹⁶ Tedy szedł z nią mąż jey, á idąc zá nią, płákał jey, áż do Báchurym; y rzekł do niego Abner: Idź, á wroć śię; y wroćił śię. ¹⁷ Ucżynił potem Abner rzecż do ſtárszych Izráelſkich, mowiąc: Przeszłych cżáſow szukáliśćie Dawidá, áby był krolem nád wámi. ¹⁸ Przetoż teraz ucżyńćie ták; bo Pán rzekł o Dawidźie, mowiąc: Przez rękę Dawidá, ſługi mego, wybáwię lud moj Izráelſki z ręki Filiſtyńſkiej, y z ręki wszyſtkich nieprzyjáćioł jego. ¹⁹ To też mowił Abner y do Benjámińcżykow. Potem odszedł Abner, áby mowił z Dawidem w Hebronie wszyſtko, co dobrego było w ocżách Izráelá, y w ocżách wszyſtkiego domu Benjáminowego. ²⁰ Gdy tedy przyszedł Abner do Dawidá do Hebronu, á z nim dwádźieśćiá mężow, ſpráwił Dawid ná Abnerá, y ná męże, ktorzy z nim byli, ucżtę. ²¹ Y rzekł Abner do Dawidá: Wſtánę, á pojdę, ábym zebrał do krolá, páná mego, wszyſtkiego Izráelá, ktorzy z tobą ucżynią przymierze; á będźiesz krolował nád wszyſtkimi, jáko żądá duszá twojá. A ták odpráwił Dawid Abnerá, ktory odszedł w pokoju. ²² A oto, ſłudzy Dawidowi y Joáb wrácáli śię z wojny, korzyśći wielkie z ſobą prowádząc, ále Abnerá już nie było u Dawidá w Hebronie: bo go był odpráwił, y odszedł był w pokoju. ²³ Joáb tedy y wszyſtko wojſko, ktore z nim było, przyszli tám; y dáno znáć Joábowi, mowiąc: Był tu Abner, ſyn Nerá, u krolá; ále go odpráwił, y odszedł w pokoju. ²⁴ Przetoż wszedszy Joáb do krolá, rzekł: Cożeś ucżynił? Oto, przyszedł był Abner do ćiebie; przecżżeś go puśćił, áby záś odszedł. ²⁵ Znász Abnerá, ſyná Nerowego, gdyż przyszedł, áby ćię zdrádźił, y żeby wiedźiał wyjśćie twoje, y wejśćie twoje, áby śię wywiedźiał o wszyſtkim, co ty cżynisz. ²⁶ Tedy odszedszy Joáb od Dawidá, wypráwił poſły zá Abnerem, ktorzy go wroćili od ſtudni Syrá, o cżym Dawid nie wiedźiał. ²⁷ A gdy śię wroćił Abner do Hebronu, odwiodł go Joáb w pośrod bramy, áby z nim po ćichu (oſobno) mowił, y przebił go tám pod piąte żebro, że umárł dla krwi Aſáelá, brátá ſwego. ²⁸ Co gdy potem uſłyszał Dawid, rzekł: Nie jeſtem winien, áni kroleſtwo moje, przed Pánem áż ná wieki krwi Abnerá, ſyná Nerowego. ²⁹ Niecháj przydźie ná głowę Joábowę, y ná wszyſtek dom ojcá jego, y niech nie uſtáje z domu Joábowego płynienie náśieniá ćierpiący, y trędowáty, y o kiju chodzący, y od miecżá upádájący, y nie májący chlebá. ³⁰ A ták Joáb y Abiſáj, brát jego, zábili Abnerá, przeto iż on też był zábił Aſáelá, brátá ich, w bitwie u Gábáonu. ³¹ Rzekł potem Dawid do Joábá y do wszyſtkiego ludu, ktory był z nim: Porozdźierájćie odźieniá wásze, á opászćie śię w wory, y płácżćie nád Abnerem. A krol Dawid szedł zá márámi. ³² A gdy pogrzebli Abnerá w Hebronie, podnioſł krol głos ſwoj, y płákał nád grobem Abnerowym; płákał też wszyſtek lud. ³³ A ták lámentując krol nád Abnerem, rzekł: Izali ták miał umrzeć Abner, jáko umierá nikcżemnik? ³⁴ Ręce twoje nie były związáne, á nogi twoje nie były pętámi obćiążone; poległeś jáko ten, ktory pádá przed ſynámi niezbożnymi. Tedy tym więcey wszyſtek lud płákał nád nim. ³⁵ Potem przyszedł wszyſtek lud prośić Dawidá, áby jádł chleb, gdy jeszcże był jáſny dźień: ále przyśiągł Dawid, mowiąc: To mi niech ucżyni Bog, y to niech przycżyni, jeſli przed zájśćiem ſłońcá ſkosztuję chlebá, álbo cżego innego. ³⁶ Co gdy wszyſtek lud obácżył, podobáło śię im to; á wszyſtko cokolwiek cżynił krol, podobáło śię w ocżách wszyſtkiego ludu. ³⁷ Y poznał wszyſtek Izráel dniá onego, że nie z nápráwy krolewſkiej zábity był Abner, ſyn Nerá. ³⁸ Y rzekł krol do ſług ſwojich: Azaż nie wiećie, że hetmán, á bárzo wielki, poległ dźiś w Izráelu? ³⁹ A jam dźiś jáko nowy, y dopiero pomázány krol; ći záśię mężowie, ſynowie Sárwii, ſrożśi ſą niżli ja; niechże oddá Pán cżyniącemu złe według złośći jego.